به گزارش ایسنا، ناسا ممکن است چاره‌ای جز بیش از یک سال به تعویق انداختن ماموریت بعدی خود برای فرود فضانوردان روی ماه نداشته باشد.
به نقل از اسپیس، بروز مشکلات فزاینده برای موشک بزرگ «استارشیپ»(Starship) شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) در طول سال گذشته، جدول زمانی را برای این پرتابگر و فضاپیمای در حال توسعه که به عنوان بخشی از مأموریت «آرتمیس ۳»(Artemis 3) ناسا فضانوردان را روی سطح ماه فرود خواهد آورد، به تأخیر انداخته است. ناسا سال ۲۰۲۷ را برای این پرتاب هدف قرار داده، اما به نظر می‌رسد جدول زمانی خود اسپیس‌ایکس با این هدف در تضاد است و نگرانی‌هایی را که پیشتر توسط مقامات ناسا درباره آمادگی استارشیپ ابراز شده بود، تقویت می‌کند.
بر اساس یک سند داخلی اسپیس‌ایکس که روزنامه «پولیتیکو»(Politico) آن را به دست آورده است، اسپیس‌ایکس ژوئن ۲۰۲۶ را برای اولین نمایش سوخت‌گیری مداری استارشیپ و ژوئن ۲۰۲۷ را برای فرود بدون سرنشین روی سطح ماه هدف قرار داده است. اسپیس‌ایکس تخمین می‌زند که اگر استارشیپ بتواند از آزمایش‌های صلاحیت به سلامت عبور کند و به جدول زمانی کنونی خود پایبند باشد، اولین تلاش برای تکمیل یک ماموریت سرنشین‌دار به سطح ماه می‌تواند در سپتامبر ۲۰۲۸ انجام شود.
بر اساس گزارش پولیتیکو، اسپیس‌ایکس هنوز این تاریخ‌ها را به ناسا ابلاغ نکرده است، اما قصد دارد آنها را به عنوان بخشی از یک برنامه جامع یکپارچه که در ماه دسامبر ارائه خواهد کرد، لحاظ کند. در این گزارش آمده است که این شرکت اذعان دارد جدول زمانی آن خارج از قرارداد اصلی با ناسا است و امید دارد که مهلت‌های جدید قرارداد را با هماهنگی این آژانس فضایی تعیین کند.
بر اساس جدول زمانی کنونی ناسا، ماموریت آرتمیس ۲ که پیش از آرتمیس ۳ انجام خواهد شد، ممکن است در فوریه ۲۰۲۶ پرتاب شود. این ماموریت، فضانوردان را به دور ماه پرتاب خواهد کرد، اما شامل فرود روی ماه نمی‌شود. آرتمیس ۱ در نوامبر ۲۰۲۲ یک ماموریت بدون سرنشین را به مدار ماه پرتاب کرد. بنابراین تأخیر آرتمیس ۳ تا سال ۲۰۲۸، میانگین فاصله زمانی بین ماموریت‌های برنامه آرتمیس را به بیش از دو سال خواهد رساند. در مقایسه توجه داشته باشید که بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲، برنامه «آپولو»(Apollo) ناسا تقریباً هر ۴.۵ ماه یک ماموریت را از ۱۱ ماموریت خود انجام می‌داد.
سند داخلی اسپیس‌ایکس که به دست پولیتیکو افتاده است، نشان می‌دهد که جدول زمانی این شرکت برای استارشیپ دیگر با جدول زمانی ناسا همسو نیست. استارشیپ در سال ۲۰۲۳ با اولین پرتاب یکپارچه مرحله بالایی «شیپ»(Ship) به همراه تقویت‌کننده «سوپر هوی»(Super Heavy) وارد مرحله پرواز آزمایشی توسعه خود شد. در دو سال اول، این وسیله نقلیه به نقاط عطف مهمی رسیده است که از جمله آنها می‌توان به بازگشت و بازیابی یک تقویت‌کننده سوپر هوی با استفاده از بازوهای چاپستیک برج پرتاب برای گرفتن موشک در هوا اشاره کرد.
با وجود این، داستان امسال متفاوت بوده است. از پنج پرتاب استارشیپ در سال ۲۰۲۵، سه پرتاب اول موفقیت‌آمیز نبودند و هر کدام به از دست رفتن مرحله بالایی موشک یا در فضا یا هنگام ورود مجدد به جو منجر شدند. دو پرتاب آخر استارشیپ در سال جاری، نشان‌دهنده یک تغییر کامل برای نسخه دوم آن بودند و توانستند برخی از قابلیت‌های حیاتی موشک را با موفقیت نشان دهند.
اسپیس‌ایکس در حال طراحی استارشیپ برای قابلیت استفاده مجدد کامل است. چنین هدفی تاکنون برای یک پرتابگر مداری محقق نشده است. اسپیس‌ایکس هدف پرواز مجدد را با تقویت‌کننده موشک کوچک‌تر «فالکون ۹»(Falcon ۹) خود به کمال رسانده و اگرچه اسپیس‌ایکس ۵۰۰ پرتاب انجام داده و تعداد زیادی از تقویت‌کننده‌های پیشتر پروازکرده خود را تکمیل کرده، اما مرحله دوم موشک هنوز یک وسیله نقلیه یک‌بارمصرف است.
اسپیس‌ایکس با استارشیپ، قابلیت استفاده مجدد از کل موشک را هدف قرار داده است. این شرکت پیش از این دو پرواز مجدد سوپر هوی را به نمایش گذاشته و در پرتاب‌های آزمایشی استارشیپ در ۲۶ اوت و ۱۳ اکتبر، فرودهای نرم موفقیت‌آمیزی را در اقیانوس با مرحله شیپ انجام داده است.
استارشیپ می‌تواند بارهای بسیار سنگین‌تری را در مقایسه با موشک فالکون ۹ این شرکت حمل کند و اسپیس‌ایکس امیدوار است استارشیپ را به عنوان فضاپیمای بشریت به مریخ معرفی کند. «ایلان ماسک»(Elon Musk)، مدیرعامل اسپیس‌ایکس ابراز امیدواری کرده است که استارشیپ در ۲۰ سال آینده تا یک میلیون نفر را به سیاره سرخ برساند. با وجود این، استارشیپ پیش از این که بتواند این کار را انجام دهد، باید فضانوردان ناسا را روی ماه فرود بیاورد و پیش از این که پرسنل ناسا را سوار کند، باید به چندین نقطه عطف دیگر نیز دست یابد.
اگرچه استارشیپ در مسیر خود برای رسیدن به شرایط عملیاتی، جایگاه نسبتاً محکم‌تری را پیدا کرده است، اما اسپیس‌ایکس هنوز باید برخی از مهم‌ترین قابلیت‌های این وسیله نقلیه را از جمله انتقال سوخت مورد نیاز وسایل نقلیه و فرود بدون سرنشین روی ماه اثبات کند. اسپیس‌ایکس تخمین می‌زند که برای تکمیل مسئولیت‌های خود در پروژه آرتمیس ۳، استارشیپ باید تا ۱۲ بار در فضا سوخت‌گیری مجدد شود تا سوخت کافی را برای فرود روی ماه و پرتاب مجدد به مدار ماه جمع‌آوری کند. پس از رسیدن به آنجا، با کپسول «اوریون»(Orion) ناسا ملاقات خواهد کرد که قرار است فضانوردان آرتمیس ۳ را به زمین منتقل کند.
اگرچه فرود و قابلیت استفاده مجدد برای طراحی استارشیپ بسیار مهم هستند، اما برای ماموریت ناسا به ماه حیاتی نیستند. با وجود این، آژانس فضایی ممکن است در مسیر طراحی اسپیس‌ایکس قرار داشته باشد.
انتهای پیام
