اختلافات شورای تهران؛ نگاه تخصصی یا کشمکش سیاسی؟

به گزارش گروه رسانه‌ای شرق،

شرق: در مناظره رادیویی «دور یک میز»، دو عضو شورای شهر تهران، علیرضا نادعلی و مهدی اقراریان، تصویری متفاوت از وضعیت مدیریت شهری ارائه دادند. نادعلی بر فنی و تخصصی‌بودن اختلافات شورا و تلاش‌های شهرداری در توسعه حمل‌ونقل عمومی و کاهش آلودگی هوا تأکید کرد، در‌حالی‌که اقراریان با نگاهی تحلیلی، فرصت‌های از‌دست‌رفته، تمرکز جریان‌های خاص و نقش ناکافی رسانه‌ها در انعکاس واقعیت‌ها را عامل اصلی مشکلات کنونی تهران معرفی کرد. اختلاف دیدگاه‌ها، هم بازتابی از چالش‌های ساختاری مدیریت شهری و هم نمونه‌ای از تقابل روایت‌های رسانه‌ای درباره عملکرد شورا و شهرداری است.

علیرضا نادعلی، عضو شورای شهر تهران، به ماهیت اختلافات در شورا پرداخت و توضیح داد: بعضی اختلاف‌نظرها کاملا تخصصی و فنی است. مثلا اولویت‌بندی‌ها در اداره شهر ممکن است متفاوت باشد؛ اما در مجموع تقریبا همه ما در شورا و حتی مدیریت شهری، اولویت‌ها را براساس برنامه توسعه، پیشرفت و تحول شهر مشخص کرده‌ایم؛ ازجمله توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی و کاهش آلودگی هوا». نادعلی ادامه داد: شهرداری نیز در سه سال اخیر متناسب با همین سیاست‌ها روی مترو، اتوبوس و مسائل مشابه تمرکز کرده و طبیعی است که اولویت‌های دیگر در رتبه‌های بعدی باشند. پس در کلیت موضوع اختلافی وجود ندارد. اختلاف از جایی شروع می‌شود که به نحوه اجرای این اولویت‌ها می‌رسیم. او مثال زد: شهرداری درباره کاهش آلودگی هوا تأکید دارد که باید از مسیرهای مختلف به این هدف رسید، یکی از آنها برقی‌کردن ناوگان حمل‌ونقل است. برخی دوستان در شورا معتقدند تأثیر این اقدام در کاهش آلودگی هوا کمتر است. ما در سیاست‌گذاری برقی‌سازی را رد نکردیم، بلکه روی آن پافشاری هم کرده‌ایم؛ اما درباره روش و نحوه اجرا اختلاف‌نظر داریم. نادعلی بخشی از اختلاف‌ها را نیز ناشی از عوامل غیرفنی دانست: گاهی اختلافات ناشی از ذهنیت‌های قبلی است. برخی کارها با تجربیات گذشته مقایسه می‌شود یا نسبت به امور جدید مقاومت ذهنی وجود دارد. همین‌ها در برخی موضوعات ایجاد اختلاف می‌کند. این عضو شورا با اشاره به اینکه این دیدگاه‌ها را به‌عنوان «یک عضو شورا» بیان می‌کند، نه سخنگوی شورا، گفت: در اجرای مصوبات نیز گاهی اختلاف وجود دارد؛ اینکه چرا برخی مصوبات تعطیل مانده یا چرا اجرای آنها کند است، موضوع نقد است. نادعلی در ادامه مناظره رادیویی بر اولویت‌دادن شورا به توسعه حمل‌ونقل عمومی و نقش فرهنگی-اجتماعی کمیسیون‌ها تأکید کرد و گفت شهرداری در سه سال اخیر در چارچوب مصوبات شورا اقدام کرده است. اقراریان نیز پس از پیوستن به برنامه، با بیان نارضایتی شهروندان از وضعیت موجود خواستار شفافیت و مسئله‌یابی شد.

اقراریان هم دراین گفت‌وگو توضیح داد: ما امروز با شهری مواجه هستیم که محصول یک دوره مدیریتی نیست؛ سابقه تاریخی دارد و انباشت مشکلات در آن مشهود است. این شهر فاقد مدیریت یکپارچه است و بخشی از مشکلات اصلا در اختیار مدیریت شهری، نه شورا و نه شهرداری نیست.

اما اصل اختلاف از نگاه اقراریان در جای دیگری است. او گفت: مسئله اصلی این است که برآیند آمد ‌و رفت شهردارها قرار است چه چیزی را رقم بزند؟

اقراریان در بخشی از مناظره با بیان اینکه مشکلات تهران در ادوار مختلف شورا نه‌تنها حل نشده، بلکه پیچیده‌تر شده است، ادامه داد: بخشی از این مشکلات مربوط به این دوره نیست. با گذشت دوره‌های متعدد شوراها، مسائل مردم نه‌تنها حل نشده، بلکه پیچیده‌تر هم شده. اشکال کجاست؟ اشکال در ریل‌گذاری و جهت‌گیری است، یعنی اگر برگردید به اختلاف نظری که ما از ابتدا با آقای دکتر زاکانی پیدا کردیم، ما دقیقا درباره همین ریل‌گذاری صحبت داشتیم؛ اینکه جهت‌گیری باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد، چه شاخص‌هایی داشته باشد و به چه نکاتی توجه شود تا مشکلات شهروندان حل شود. اقراریان با اشاره به حجم بودجه شهرداری تهران در سال‌های اخیر افزود: حدود ۱۰ میلیارد دلار در همین دوره بودجه شهرداری بوده. من عدد را گرد می‌کنم برای تقریب به ذهن؛ یعنی بودجه سال‌های ۴۰۰، 401، 402، 403 و 404 را اگر با هم جمع بزنید، همراه با بودجه سازمان‌ها، شرکت‌ها و مناطق، به همین حدود می‌رسیم. او اختلاف نظر خود با شهردار تهران را بخشی از «مسئله ریل‌گذاری» دانست و ادامه داد: نکته دیگری که لازم است مطرح کنم، این است که وقتی این دوره آغاز شد و شهردار منتخب تهران آمد، ما معتقد بودیم یک فرصت تاریخی ایجاد شده. فرصتی که شاید آقای نادعلی هم به آن اذعان داشته باشد. آن فرصت تاریخی این بود که شورای ششم تشکیل شد و ۲۱ نفر از یک فهرست واحد وارد شورا شدند. این یک سرمایه و فرصت تاریخی بود. اقراریان ادامه داد: ما یک شورای ۲۱نفره داشتیم. و یک مجلس همسو از نظر سیاسی با این شورا داشتیم. مجلس گذشته کاملا هم‌جهت با همین شورا بود. نکته مهم‌تر اینکه در رأس مجلس شخصیتی قرار داشت که ۱۲ سال مدیریت پایتخت را تجربه کرده بود. از طرف دیگر، همراهی تاریخی دولت شهید رئیسی با آقای دکتر زاکانی وجود داشت؛ این را خود ایشان هم گفته است. آقای دکتر زاکانی در جلسات هیئت دولت حضور پیدا می‌کردند و حتی اعلام شد که از ایشان دعوت شده که در دولت حضور پیدا کنند، اما خودشان تصمیم گرفتند در شهرداری بمانند. او افزود: «وقتی شما دولت، شورا و مجلس همسو داری، یک فرصت تاریخی به وجود می‌آید که یک اصلاح ریلی اساسی انجام شود. اما این اتفاق نیفتاد». او ادامه داد: اختلافاتی که امروز در شورا به وجود آمد، محصول نگاهی است که برخی همکاران در شورا داشتند. دوستانی که نزدیک به آقای دکتر زاکانی بودند و فکر می‌کردند می‌توانند شورا را مدیریت کنند. این یک اتفاق است. اقراریان با اشاره به فاصله‌ای که میان شهردار و شورا ایجاد شد، گفت: به‌ هر حال ما شهرداری داشتیم که روز رأی‌گیری ۱۸ رأی گرفت، اما امروز شما می‌بینید که یک به‌علاوه 10 یا یک مثبت 10 وجود دارد. حالا من آقای مهندس چمران را با وجود نکاتی که دیروز در صحن مطرح کردند و ناراحتی‌ای که داشتند، از این دایره خارج می‌کنم؛ چون ایشان شخصیت ملی هستند و الان ایشان را وارد بحث نمی‌کنم.

اقراریان سپس به طرح «نجات تهران» اشاره کرد و گفت: اینکه می‌گوییم تهران در وضعیت بسیار بدی است و عنوان نجات تهران را مطرح می‌کنیم... ببینید، اولا انصاف را همه‌مان محترم می‌دانیم. پیامبر اکرم (ص) شمشیری داشتند که روی آن نوشته بود قل الحق ولو علی نفسک. اگر ما در همین جایگاه اجرائی قرار می‌گرفتیم، با شرایط اقتصادی، تحریم‌ها و نیاز مردم به امید، آیا همراهی می‌شنیدیم یا افرادی می‌آمدند و فضای عمومی را به سمت ناامیدی می‌بردند؟ او ادامه داد: اگر بخواهیم مشکلاتی مثل آلودگی هوا، کمبود ناوگان حمل‌ونقل و دیگر مسائل را مبنا قرار دهیم و بگوییم تهران نیازمند نجات است، با همین منطق می‌توان گفت کشور هم در وضعیت بسیار بدی است. آیا ما روی‌مان می‌شود بگوییم نجات ایران؟ جمهوری اسلامی با همه مشکلات، ما را به‌ سمت قله‌ها نزدیک می‌کند و امیددادن به مردم وظیفه مسئولان است. نادعلی در ادامه بحث، با اشاره به حجم بالای انتقادهای غیرمنصفانه در کنار نقدهای درست، تأکید کرد: وقتی انتقادهای غیرمنصفانه در کنار انتقادهای منصفانه زیاد می‌شود، ما مجبوریم برای اینکه ذهن مردم مخدوش نشود و بتوانند قضاوت درستی داشته باشند و امید در جامعه باقی بماند، نقاط مثبت را بیشتر مطرح کنیم. ما از خودمان چیزی درنمی‌آوریم؛ سعی کردیم همان واقعیت‌ها را بگوییم. او توضیح داد که در قالب رویداد چهارشنبه فرهنگی به ۱۸ منطقه از ۲۲ منطقه تهران رفته و در دیدارهای مردمی، بازخوردها را مستقیم شنیده است: در مسجد نمی‌شود ذهن کسی را از قبل آرایش داد. مردم همان‌جا با صراحت می‌گویند این درخت چرا اینجاست، چراغ راهنمایی چرا خاموش است، آسفالت چرا این‌طور شده. مردم شجاعانه حرف‌شان را می‌زنند.نادعلی گفت حاصل این بازدیدها نشان می‌دهد مردم «با وجود انتقادات»، از زحمات مجموعه‌های منطقه‌ای، شهرداران و عوامل میدانی رضایت نسبی دارند؛ «خصوصا در مقایسه با شورای قبلی و مدیریت شهری گذشته».

او اظهار کرد: اگر قرار باشد روی نقاط ضعف متمرکز شویم، می‌شود آنها را فهرست کرد. اما نمی‌شود در همان نقطه‌ای که عملکرد مثبت بوده، آن را تبدیل به ضعف کرد. ما اتوبوس آوردیم، ناوگان را از حدود هزار‌و 800 دستگاه به بیش از چهار هزار دستگاه رساندیم و باید باز هم اضافه شود. آمدن اتوبوس‌ها ادامه دارد و در حال نوسازی ناوگان هستیم. نادعلی تأکید کرد که برخی از این اقدامات عامدانه به‌عنوان «نقطه ضعف» تصویرسازی می‌شود: انگار خلاف انجام می‌دهیم! این کارها اعصاب مردم را خرد می‌کند. اقراریان هم گفت: مردم می‌بینند و قضاوت می‌کنند. یکی از دغدغه‌های مردم این است که برخی افراد امروز روی صندلی‌هایی نشسته‌اند که برای‌شان مناسب نیست. به نظر من آقای دکتر زاکانی امروز روی صندلی اشتباه نشسته است. بارها هم گفته‌ام. نظر من یکی از ۲۱ نفر است. او افزود: سؤال اصلی مردم این است: آیا از وضعیت شهر راضی‌اند؟ آیا از شهرداری راضی‌اند؟ حتی پرسنل شهرداری که مستقیم درگیرند، راضی‌اند یا نه؟ آنها از جابه‌جایی‌ها و نقل‌ و انتقالاتِ نه اتوبوسی، بلکه قطاری صحبت می‌کنند.

آخرین مطالب منتشر شده در روزنامه شرق را از طریق این لینک پیگیری کنید.