به گزارش ایسنا، قطعنامه پیشنهادی آمریکا با هدف ادعایی تبدیل آتش‌بس شکننده در غزه به یک طرح صلح واقعی که سه‌شنبه شب توسط شورای امنیت سازمان ملل تصویب شد، یکی از عجیب‌ترین قطعنامه‌ها در تاریخ سازمان ملل است.
روزنامه گاردین در یادداشتی با این مقدمه نوشت: این قطعنامه امکان نهایت کنترل غزه توسط «دونالد ترامپ» و احتمالا به همراه «تونی بلر» نخست‌وزیر پیشین انگلیس به عنوان زیردست مستقیم او در چارجوب یک «هیات صلح» را فراهم می‌کند که در دوره‌ای ۲ ساله بر نیروهای حافظ صلح چندملیتی-کمیته‌ای متشکل از تکنوکرات‌های فلسطینی و یک نیروی پلیس محلی نظارت خواهد کرد.
هیچ کس نمی‌داند چه افراد دیگری در «هیات صلح» مشارکت خواهند داشت؛ فقط مشخص است که همان‌طور که ترامپ در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد، ریاست آن بر عهده شخص او و شامل «قدرتمندترین و محترم‌ترین رهبران سراسر جهان» خواهد بود.»
این هیات به شورای امنیت گزارش خواهد داد اما تابع سازمان ملل یا قطعنامه‌های پیشین آن نخواهد بود. همچنین بر یک «نیروی بین‌الملی ایجاد ثبات» نظارت خواهد کرد که اعضای آن نیز نامشخص است اما آمریکا می‌خواهد تا ژانویه آن را مستقر کند.
کشورهایی که آمریکا با آن‌ها تماس گرفته است، از جمله مصر، اندونزی، ترکیه و امارات متحده عربی برای اعزام نیرو مردد هستند. طبق قطعنامه تازه تصویب‌شده نیروی ایجاد ثبات بین‌المللی «فرایند غیرنظامی کردن» غزه را تضمین خواهد کرد که نشان می‌دهد این نیرو باید حماس را خلع سلاح کند. این در حالی است که حماس بلافاصله پس از رای‌گیری در سازمان ملل و تصویب این قطعنامه باز هم تاکید کرد که سلاح‌های خود را تحویل نخواهد داد.
جنبش حماس پیشتر نیز اعلام کرده بود که تنها در زمانی سلاح را زمین می‌گذارد که یک ارتش فلسطینی مستقل و قادر به دفاع از منافع فلسطینیان تشکیل شود و در غیر این صورت، سلاح مقاومت قابل مذاکره و واگذاری نیست.
چالش‌های اعزام نیرو برای تشکیل نیروی بین‌المللی ایجاد ثبات و استقرار آن در نوار غزه
رسانه انگلیسی در ادامه نوشت: در میان کشورهای داوطلب اعزام نیرو، تمایل چندانی برای درگیری مستقیم با نیروهای باتجربه حماس وجود ندارد. از سوی دیگر، فرض بر این است که نیروی تثبیت بین‌المللی امنیت قلمرویی که اکنون توسط نیروهای اسرائیل اشغال شده را بر عهده بگیر اما این کار نیز می‌تواند به درگیری بینجامد، به‌ویژه اگر اسرائیلی‌ها تمایلی به ترک آن‌جا نداشته باشند.
مسئله وظایف کمیته تکنوکرات‌های فلسطینی که با هدایت ترامپ و سایر رهبران مسئولیت اداره امور روزمره نوار غزه را بر عهده خواهند داشت نیز چندان شفاف نیست. حداقل می‌توان گفت یافتن چنین تکنوکرات‌هایی که حاضر به کار برای ترامپ باشند و در میان ۲.۲ میلیون فلسطینی بازمانده در غزه نفوذی داشته باشند به سختی یافت می‌شود. همین موضوع درباره نیروی پلیس پیش‌بینی شده نیز صادق است.
این گزارش می‌افزاید: قطعنامه ۲۸۰۳ شورای امنیت که با ۱۳ رأی موافق، بدون رای مخالف و با ممتنع بودن روسیه و چین به تصویب رسید نشان‌دهنده ابهام حساب‌شده آن و خستگی و ناامیدی جهانی نسبت به غزه پس از دو سال بمباران اسرائیل است. که بیش از ۷۰ هزار کشته بر جای گذاشته، حدود ۷۰ درصد از ساختمان‌های این سرزمین ساحلی را با خاک یکسان کرده و یکی از کمیسیون‌های سازمان ملل نیز آن را نسل‌کشی اعلام کرده است.
خوش‌بینی کشورهای عربی و اروپایی نسبت به چشم‌انداز تشکیل کشور مستقل فلسطینی طبق طرح ترامپ
گاردین با پرداختن به مسئله اداره غزه پساجنگ و نقش تشکیلات خودگردان فلسطین در آن به عنوان مسیری برای تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی که پیش‌نویس اولیه این قطعنامه جایگاهی برای آن قائل نشده بود، نوشت: با اصرار کشورهای عربی و اسلامی در روزهای اخیر متن قطعنامه بازبینی شد تا حداقل اشاره‌ای به یک دولت فلسطینی در آینده داشته باشد. با این حال، این کار نه با اشاره به حق بنیادین فلسطینیان برای تعیین سرنوشت و تعهد بین‌المللی برای راه‌حل «۲-دولت»، بلکه با عباراتی انجام شد که گویای وعده‌ای دور از دسترس، مشروط و مبهم است. این قطعنامه بیان می‌کند در صورت اجرای رضایت‌بخش اصلاحات در تشکیلات خودگردان فلسطین و پیشرفت در بازسازی غزه، «ممکن است شرایط لازم برای ایجاد یک مسیر معتبر به سوی تعیین سرنوشت فلسطینیان و تشکیل دولت فلسطینی فراهم شود.»
هرچند این عبارت به نظر مبهم و ضعیف می‌رسد، دیپلمات‌های اروپایی به زبان آوردن عبارت «تعیین سرنوشت و تشکیل دولت فلسطینی» توسط نماینده دولت ترامپ در شورای امنیت را فارغ از تمامی قید و شرط‌های آن یک پیروزی مهم دانستند.
به نظر کشورهای اروپایی و اسلامی تصویب این قطعنامه ترامپ را درگیر این روند نگه می‌دارد و آن‌ها امیدوارند که در آینده نزدیک جریان کمک‌های بشردوستانه به غزه افزایش پیدا کند و در عین حال، امکان تحقق چشم‌انداز صلح پایدار و تشکیل کشول مستقل فلسطینی حفظ شود.
افراد خوش‌بین در این پایتخت‌ها استدلال می‌کنند که هرچه جامعه بین‌الملل بیشتر در «هیات صلح» نمایندگی داشته باشند و هرچه کشورهای عربی و اسلامی بیشتری در نیروی بین‌المللی ایجاد ثبات مشارکت کنند، رژیم صهیونیستی سخت‌تر خواهد توانست کنترل انحصاری و تاییدشده توسط آمریکا بر سرزمین‌های اشغال‌شده در نوار غزه را حفظ کند.
انتهای پیام
