به گزارش همشهری آنلاین تپه ابراهیم‌آباد آبیک قزوین قدمتی بیش از ۷۵۰۰ سال دارد و به مدت ۵۰۰ سال به طور مداوم محل سکونت بوده و به عنوان یکی از نخستین کانون‌های دهکده‌نشینی، کشاورزی و دامداری در دشت قزوین محسوب می‌شود.
تپه ابراهیم‌آباد یک کریدور باستانی است که زاگرس مرکزی، فلات مرکزی و شمال ایران را به هم پیوند می‌داد. هم اکنون برای انجام فصل سوم کاوش‌ها گروه ۷ نفره متخصصان باستان‌شناسی دانشگاه تهران همراه با ۸ نفر از دانشجویان مشغول فعالیت هستند.
سرپرست کاوش‌ها به همشهری می‌گوید: «هفته آینده فصل سوم کاوش‌ها تمام می‌شود، اما برای اینکه بنیان‌های دهکده‌نشینی در ایران باستان در این محل را به طور دقیق بررسی و مطالعه کنیم، کاوش‌ها باید ادامه پیدا کند و دست‌کم یک دهه زمان نیاز داریم.»
- بیشتر بخوانید: معماری نوسنگی چیست؟
حسن فاضلی‌نشلی با اشاره به اینکه کاوش‌های قبلی در دشت قزوین و بوئین زهرا و اطراف آن به دوران مس و سنگ، دوره مفرغ و دوره عصر آهن مربوط بود و این کاوش مربوط به یکی از نخستین کانون‌های دهکده‌نشینی است، ادامه می‌دهد: «اهمیت این کاوش این است که ریشه‌های شکل‌گیری طبقات اجتماعی و تولید ثروت را نشان می‌دهد. تپه ابراهیم‌آباد آبیک ۱۱ متر لایه فرهنگی دارد و با تکمیل کاوش‌ها، سیر تکامل معماری، بعد تحولات اقتصادی، تغییرات اقلیمی، آداب و اعتقادات مردم آن زمان مشخص می‌شود.»
فاضلی‌نشلی با اشاره به اینکه بذر تمام بنیادهای فلسفی و تولید اندیشه‌هایی که امروزه در جامعه شاهد آن هستیم، در دوران نوسنگی ریخته شده‌است، می‌افزاید: «تا کنون کاوش‌های این محدوده به ما نشان داده است که افراد برای احترام به اجداد و درگذشتگان خود، آنان را در منزل خود دفن می‌کرده‌اند و این ارتباط اجتماعی قوی بین آنان برقرار بوده گویی که هر روز و هر لحظه با آنان است. از این رو بررسی پیوندهای اجتماعی و پیوندهای عاطفی و طبقات اجتماعی نتیجه این کاوش‌هاست.»
کشف ۸ اسکلت انسانی که در کف اتاق‌های کوچک ۲ در ۳ متری که به خاک سپرده شدند، نتیجه این کاوش‌هاست.
فاضلی‌نشلی، جهان نوسنگی را سرآغاز جامعه فرهنگی ایرانی می‌داند و می‌گوید: «در این دوره سبک زندگی، آداب و اعتقادات و همه این چیزایی که ما داریم، آغاز شده است، اما با همین کاوش‌ها می‌توانیم از ریشه این مفاهیم مطلع شویم.»
