همشهری آنلاین: ادوارد زوئیک، کارگردان و فیلمنامه‌نویس امریکایی، در کتاب خاطراتش ۸ توصیه برای کارگردانان جوان دارد که به شوخی می‌گوید خودش خیلی پیر شده که آنها را به خاطر بسپارد.
۱. هر نما مثل شبِ افتتاحیه است
در تئاتر ماه‌ها برای تمرین وقت دارید. در صحنهٔ فیلم‌برداری چند دقیقه. اگر چیزی خراب شود، نمی‌توانید تابلویی روی پرده بزنید که «تقصیر من نبود».
۲. عالی، دشمنِ خوب است
سه‌شنبه از برنامه عقب می‌افتید. چهارشنبه یک نما را فراموش می‌کنید. جمعه نور را از دست می‌دهید. این سه مصالحه را ضربدر هشت هفتهٔ فیلم‌برداری کنید؛ در پایانِ کار بیست‌وچهار لحظه در فیلم خواهید داشت که از دیدنشان به خودتان می‌لرزید.
۳. این مهمانیِ توست. میزبان خوبی باش.
اسم همه را یاد بگیر. «لطفاً» و «متشکرم» بگو. کاری کن همه فکر کنند این‌جا دموکراسی است، هرچند نیست. واقعیت این است که تو چیزی را می‌خواهی چون می‌خواهی.
۴. اگر شک داری، چرت بزن
روی صندلی‌ات. پشت کامیون لوازم صحنه. در تریلرت. کفش خوب بپوش و سرِ ناهار جوراب‌هایت را عوض کن از میز تنقلاتِ پشت‌صحنه دوری کن. و آب زیاد بخور. چه بگویم؟ مادرت راست می‌گفت.
۵. عاشقِ بازیگرها شو
اما اشتباه نکن؛ این عشق واقعی نیست. شور و شیفتگی‌ات نسبت به آنها را منتقل کن به پردهٔ سینما. و با آنها صمیمی نشو، هرچند براق و وسوسه‌انگیزند.
۶. با فیلمنامه بی‌رحم باش
حتی اگر خودت آن را نوشته باشی. بازیگران بزرگ ناگزیر به تو خواهند گفت که «کلمات زیادی» دارد. یا خیلی ساده می‌گویند: «می‌توانم این را بازی کنم»، بدون هیچ کلمه‌ای. شاید زبان تو را حرف نزنند، اما حس غریزی‌شان شگفت‌انگیز است.
۷. می‌شود از یک فیلمنامهٔ خوب، فیلم بد ساخت
اما از یک فیلمنامهٔ بد، فیلم خوب ساختنی نیست. هیچکاک می‌گفت یک فیلم خوب سه چیز لازم دارد: یک فیلمنامهٔ عالی، یک فیلمنامهٔ عالی، و یک فیلمنامهٔ عالی.
۸. اگر بارِ اول…
بهترین بخشِ کارگردانی این است که لازم نیست حتماً از همان برداشت اول همه‌چیز را درست انجام بدهی، برعکسِ مثلاً جراحی مغز.
