به گزارش ایسنا، ازدواج در جوامع بشری، همواره به‌عنوان نهادی بنیادین برای ایجاد پیوند عاطفی و اجتماعی میان دو فرد شناخته شده است. این رابطه، نه‌تنها بستری برای حمایت و صمیمیت میان زوجین فراهم می‌آورد، بلکه بُعد جنسی آن نیز نقش کلیدی در رضایت زناشویی ایفا می‌کند. نبود یک رابطه جنسی سالم می‌تواند بنیان خانواده را متزلزل کند و به بروز اختلافات گسترده منجر شود. از همین‌رو، پرداختن به مشکلات جنسی و دلایل ناتوانی برخی زوجین در رسیدن به وصال کامل، ضرورتی انکارناپذیر برای حفظ سلامت خانواده به شمار می‌رود. این شرایط باعث می‌شود که بروز مشکلاتی مانند «ازدواج به‌وصال‌نرسیده» نه‌تنها یک مسئله فردی، بلکه بحرانی اجتماعی و فرهنگی نیز قلمداد شود.
فشارهای فرهنگی، انتظارات نادرست، باورهای غلط درباره رابطه جنسی و نبود آموزش‌های درست، اغلب باعث می‌شوند زوج‌ها در بیان مشکلاتشان دچار خجالت شوند و این مسئله سال‌ها پنهان بماند. در چنین شرایطی، پیامدهایی چون اضطراب، سردی روابط و حتی طلاق دور از انتظار نخواهد بود.
در پژوهشی که با همین محوریت انجام شده است، سمیه شاهمرادی، استادیار دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، همراه با دو همکار دانشگاهی خود و با همکاری واحد علوم تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، به بررسی عوامل مرتبط با بروز این مشکل پرداختند تا بتوانند تصویری روشن‌تر از ریشه‌ها و پیامدهای آن ارائه کنند.
روش این پژوهش، مرور نظام‌مند مطالعات گذشته بود. پژوهشگران با جست‌وجوی گسترده در پایگاه‌های علمی داخلی و بین‌المللی، مقالات منتشرشده بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۲۰۲۳ را بررسی کردند. از میان ۱۷۱ مقاله اولیه، ۲۷ مقاله که معیارهای علمی لازم را داشتند، انتخاب و تحلیل شدند. این مقالات شامل پایان‌نامه‌ها و پژوهش‌های معتبر فارسی و انگلیسی بودند که بر اساس استانداردهای علمی دسته‌بندی و ارزیابی شدند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که عوامل متعددی در شکل‌گیری یا تداوم ازدواج به‌وصال‌نرسیده نقش دارند. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به اختلالات جنسی مانند واژینیسموس، باورهای غلط درباره رابطه جنسی، ناآگاهی یا آموزش ناکافی، اضطراب عملکردی و فشارهای فرهنگی یا اجتماعی غیرواقع‌بینانه اشاره کرد. این عوامل به‌تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر می‌توانند باعث شوند که زوج‌ها حتی پس از سال‌ها زندگی مشترک، نتوانند رابطه‌ای رضایت‌بخش داشته باشند.
نتایج همچنین نشان دادند که رفع این مشکل، بیش از هر چیز نیازمند اصلاح باورهای اشتباه و فراهم آوردن آموزش‌های درست است. مشاوره‌های پیش از ازدواج، آگاهی‌بخشی به جوانان درباره مسائل جنسی و اصلاح نگاه فرهنگی جامعه به موضوع رابطه زناشویی می‌تواند گام بزرگی در پیشگیری از این مشکل باشد.
بر اساس بررسی‌های تکمیلی این پژوهش، بسیاری از مشکلات جنسی ریشه در ناآگاهی یا آموزش‌های نادرست دارند. پژوهشگران تأکید می‌کنند که پرداختن به آموزش‌های جنسی از کودکی و نوجوانی می‌تواند از بروز چنین مشکلاتی در آینده جلوگیری کند.
اهمیت دیگر این پژوهش که نتایج آن در «فصلنامه پرستاری و مامایی» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه منتشر شده، در آن است که نشان می‌دهد اضطراب عملکردی، یعنی ترس از شکست در رابطه جنسی می‌تواند چرخه‌ای معیوب ایجاد کند. فردی که یک‌بار تجربه ناموفق داشته، ممکن است در دفعات بعد نیز با ترس و اجتناب مواجه شود و همین مسئله به سردی رابطه و افزایش فاصله میان زوجین دامن بزند. بنابراین، مداخلات تخصصی روان‌شناسان و درمانگران خانواده در این زمینه بسیار حیاتی است.
در مجموع، این پژوهش روشن می‌کند که ازدواج به‌وصال‌نرسیده تنها یک مسئله فردی یا جسمی نیست، بلکه موضوعی چندبعدی است که عوامل روانی، اجتماعی و فرهنگی در آن نقش دارند. لذا آگاهی‌بخشی، اصلاح باورها و فراهم کردن بستر مناسب برای گفت‌وگوی صادقانه درباره مسائل جنسی می‌تواند کلید کاهش این مشکل در جامعه باشد.
انتهای پیام
