تجربه عبرت‌آموز دولتِ روحانی
برخی ظاهربینان داخلی هنوز نسخه‌ای تکراری می‌پیچند: باید باج بدهیم تا تحریم‌ها برداشته شود! نسخه‌ای که یک‌بار در دولت یازدهم و دوازدهم آزموده شد و نتیجه‌اش روشن است: ده سال، سفره مردم گروگان این خیال خام شد.
خلاصه خبر
تجربه عبرت‌آموز دولتِ روحانی
برخی ظاهربینان داخلی هنوز نسخه‌ای تکراری می‌پیچند: باید باج بدهیم تا تحریم‌ها برداشته شود! نسخه‌ای که یک‌بار در دولت یازدهم و دوازدهم آزموده شد و نتیجه‌اش روشن است: ده سال، سفره مردم گروگان این خیال خام شد.
فارس - خط رهبری: صبح‌ها اگر روزنامه‌ها را ورق بزنیم با چند واژه تکراری روبه‌رو می‌شویم؛ «موشک»، «مردم»، «فناوری هسته‌ای»، «اقتصاد». واژه‌هایی که در نگاه اول آشنا به نظر می‌رسند، اما در کنار هم، در تیترهای بعضی رسانه‌ها، رنگ دیگری میگیرند. انگار کسی می‌خواهد میانشان دیوار بکشد: «مردم یا موشک؟» و «اقتصاد یا فناوری هسته‌ای؟». دوگانه‌های جعلی‌ای که میخواهند چنین القا کنند: برای نان و رفاه و معیشت بهتر باید از قدرت و امنیت چشم پوشید. اما مگر میشود امنیت را از معیشت جدا کرد؟ موشک و فناوری دفاعی صرفا برای جنگ ساخته نمی‌شوند بلکه برای بازدارندگی و برای آرامش همان مردمی‌اند که دغدغه معیشت دارند.
وقتی فردا را قربانی امروز میکنند...
این دوگانه‌های جعلی را باید در کنار گفت‌وگویی خبرساز از ولی‌الله سیف، رئیس پیشین بانک مرکزی دید و تحلیل کرد؛ همان گفت‌وگویی که او در آن، خاطره‌ای از روزهای مسئولیتش بازگو کرد و گفت: «آن زمان [در دولت دوازدهم] گفتم فروش نامحدود سکه موجب خالی شدن خزانه میشود، اما روحانی گفت که من دو سال از دوره ریاست‌جمهوری‌ام مانده، به آینده کاری ندارم.» جمله‌ای کوتاه اما پرمعنا. نگاهی که آینده را قربانی امروز می‌کند: «طبیعت بعضی از دولتها این است که فردا را قربانِ امروز میکنند.» ۱۴۰۲/۰۶/۰۸ این نگاه نه فقط در اقتصاد بلکه در سیاست خارجی هم تکرار میشود.
۹ MB
در چنین نگاهی، هدف نه اصلاح واقعی امور بلکه ساختن دستاوردی فوری و پوشالی برای دولت حاکم است؛ حتی اگر به قیمت فروختن مؤلفه‌های قدرت ملی تمام شود. در حالی که حیات یک ملت، در گرو حفظ و تقویت همین مؤلفه‌هاست. همان چیزهایی که به کشور اقتدار، بازدارندگی و امنیت می‌دهد: «حیات یک ملّت و بالندگی یک ملّت، وابسته به این است که مؤلّفه‌های قدرت و عناصر قدرت را در خود تقویت کند و آنها را در جای لازم و بهنگام، مورد بهره‌برداری و استفاده قرار بدهد.» ۱۳۹۷/۰۴/۰۹
در جنگل قدرت، ضعیف‌ها طعمه‌اند
دنیا امروز، جنگلی بی‌رحم است؛ اگر در آن، قدرتت را به حراج بگذاری، امنیت و بقایت را هم فروخته‌ای: «اگر ملّتی قوی نباشد، باج‌گیران عالَم از او باج میگیرند، از او باج میخواهند؛ اگر بتوانند به او اهانت میکنند؛ اگر بتوانند زیر پا او را لگد میکنند. طبیعت دنیایی که با افکار مادّی اداره میشود، همین است.» ۱۳۹۳/۰۱/۰۱ با این حال، برخی ظاهربینان داخلی هنوز نسخه‌ای تکراری می‌پیچند: باید باج بدهیم تا تحریم‌ها برداشته شود!
نسخه‌ای که یک‌بار در دولت یازدهم و دوازدهم آزموده شد و نتیجه‌اش روشن است: ده سال، سفره مردم گروگان این خیال خام شد. نه تحریم‌ها برداشته شد، نه چرخ اقتصاد چرخید؛ تنها مشکلات اقتصادی به خارج از کشور گره زده شد.
قمار اعتماد به بیگانه؛ باختی که نباید تکرار شود
در مثالی قدیمی می‌گویند: «دزدی داشت با ارّه قفل مغازه‌ای را می‌برید. رهگذری گفت: داری چه کار می‌کنی؟ گفت: دارم ساز می‌زنم. گفت: این چه سازی است که صدا ندارد؟ دزد گفت: صبح صدایش درمی‌آید!» و حالا پس از سال‌ها، صدای آن ساز بی‌صدا درآمده؛ اما نه از جنس موسیقی بلکه از صدای سفره‌های خالی و اعتماد از دست‌رفته. برخی از دولت‌های گذشته، اقتصاد کشور را به بیرون گره زدند و امید را به لبخندِ همان‌هایی دوختند که دیروز عهدشان را شکستند. نتیجه، روشن و تکرارشدنی است: وقتی مؤلفه‌های قدرت را بفروشی، حتی نانِ مردم را هم نمی‌توانی نگه داری.
برجام، حالا نه یک پرونده سیاسی بلکه یک تجربه‌ی تاریخیِ مهم است؛ درسی که می‌گوید برای ساختن آینده، باید به جای چشم دوختن به دست بیگانه، به توان خود تکیه کرد. کشوری که مؤلفه‌های قدرتش را حفظ کند، نان و امنیت را با هم خواهد داشت. اما اگر آن مؤلفه‌ها را بفروشد، نه امنیت می‌ماند، نه نان.
و این همان درسی است که دولت یازدهم و دوازدهم با ایده‌ای اشتباه، به بهای سال‌های ازدست‌رفته به ما داد؛ درسی که باید عبرت آیندگان شود تا دیگر هیچ‌کس امنیت و معیشت مردم را در قمار اعتماد به بیگانه نگذارد: «دیگران باید از تجربه‌های شما استفاده کنند. در این دولت [یازدهم و دوازدهم] معلوم شد که اعتماد به غرب جواب نمیدهد؛ به ما کمک نمیکنند و هر جا بتوانند ضربه میزنند؛ آنجایی که ضربه نمی‌زنند، آنجایی است که امکانش را ندارند؛ هر جا امکان داشته‌اند ضربه زده‌اند؛ این تجربه‌ی بسیار مهمّی است. مطلقاً نبایستی برنامه‌های داخلی را به همراهی غرب موکول کرد و منوط کرد، چون قطعاً شکست میخورَد، قطعاً ضربه میخورَد. شماها هم هر جایی که کارهایتان را منوط کردید به [همراهی] غرب، ناموّفق ماندید.» ۱۴۰۰/۰۵/۰۶
16:30 - 2 آذر 1404
نظرات کاربران
