به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه ابن سینا جهاددانشگاهی، دکتر بهزاد قربانی، روانپزشک و دانشیار پژوهشگاه ابنسینا، با اشاره به روندهای اخیر طلاق در ایران اظهار کرد: تحقیقات ما نشان میدهد که وجود فرزند بهویژه در سالهای ابتدایی زندگی مشترک، یک عامل مهم در تقویت انسجام زوجین است. برخلاف برخی تصورها، فرزندآوری نهتنها بار روانی اضافه نمیکند، بلکه در بسیاری از موارد باعث تقویت پیوند عاطفی و افزایش احساس مسئولیت مشترک میشود.
وی تأکید کرد: در زوجهایی که فرزند دارند، احساس مشارکت واقعی و هدف مشترک بیشتر دیده میشود. خانوادهها در مسیرهای مختلف زندگی در کنار هم قرار میگیرند و این همپیوستگی، تابآوری رابطه را بالا میبرد.
این روانپزشک در ادامه به تأثیر ناباروری بر روابط زناشویی پرداخت و گفت: ناباروری یکی از عوامل مهم و کمتر دیدهشدهی اختلافات زناشویی است. در سالهای اخیر شاهد افزایش مراجعات زوجینی هستیم که فشار روانی ناشی از ناباروری، رابطهشان را فرسوده کرده است. احساس ناکامی، سرزنش پنهان، ناامیدی و اضطراب اجتماعی، از جمله مواردی است که چرخه ارتباطی زوج را مختل و آنها را به سمت جدایی سوق میدهد.
قربانی افزود: ناباروری تنها یک مسئله پزشکی نیست؛ یک بحران روانی ـ اجتماعی است. زوجینی که دورههای طولانی درمان را تجربه میکنند، معمولاً با خستگی عاطفی و کاهش صمیمیت روبهرو میشوند. این وضعیت، اگر حمایت روانی وجود نداشته باشد، میتواند منجر به طلاق عاطفی و سپس جدایی رسمی شود.
وی تصریح کرد: اما نبود فرزند، چه بهصورت خواسته و چه ناخواسته، احتمال شکلگیری اختلافات را افزایش میدهد، بهخصوص در فرهنگهایی که فرزندآوری بخشی از هویت خانواده است.
سه محور اصلی برای کاهش طلاقهای ناشی از ناباروری
این دانشیار پژوهشگاه ابنسینا سه محور اصلی را برای کاهش طلاقهای ناشی از ناباروری ضروری دانست:
۱. تشخیص و مداخله زودهنگام:
قربانی گفت: زوجها نباید سالها منتظر بمانند. ارزیابی باروری باید در همان پایان سال اول تلاش برای بارداری انجام شود.
۲. مشاوره تخصصی سلامت روان:
وی افزود: در هر مرکز درمان ناباروری باید روانشناس متخصص حضور داشته باشد. مدیریت اضطراب، کاهش احساس گناه و تقویت گفتوگوی زوجین، نتایج درمان را بهطور قابل توجهی بهبود میدهد.
۳. افزایش دسترسی به خدمات درمان ناباروری:
این روانپزشک خاطرنشان کرد: به منظور کاهش اضطراب این زوجها پیشنهاد میشود هزینهها کاهش و حمایت بیمهای افزایش یابد. وقتی درمان برای یک زوج قابل پرداخت نباشد، فشار روانی چند برابر میشود و این فشار در نهایت به رابطه زناشویی آسیب میزند.
فرزندآوری؛ محرک مثبت پایداری خانواده
به گفته این عضو هیأت علمی پژوهشگاه ابنسینا، فرزندآوری یک محرک مثبت برای پایداری خانواده است، اما این به معنای تحمیل بارداری نیست. آنچه اهمیت دارد، حمایت از سلامت روان و سلامت باروری زوجهاست تا بتوانند بدون فشار روانی، بدون سرزنش و با دسترسی مناسب به خدمات درمانی، مسیر زندگی مشترکشان را در کنار یکدیگر طی نمایند.
انتهای پیام
