مسعود پزشکیان، رئیسجمهور در یک عصر سرد زمستانی در نهاد ریاست جمهوری پذیرای رسانه KHAMENEI.IR بود و به سوالات متفاوتی پاسخ داد.
در وضعیّت فعلی، فشارهای اقتصادی سنگین است، بخش زیادی از مردم هم این را درک میکنند. آقای رئیسجمهور چقدر شرایط اقتصادی مردم را لمس میکنند و در جریانش هستند؟
ما مشکلات اقتصادی مردم را با تمام وجود درک میکنیم. ما نفت را حدود ۷۵ دلار میفروختیم، حالا میفروشیم ۵۰ دلار؛ یعنی ۲۵ دلار کمتر داریم میفروشیم. از یک طرف فشار آوردند و درآمد ما کمتر شده، از یک طرف جنگ بوده و یک مقدار خدمات و تولید ما کاهش پیدا کرده. علیرغم همهی اینها، قرار شده که تا عید نزدیک به دوونیم میلیارد دلار پول را تبدیل کنند و کالابرگهای مورد نیاز را تا آنجایی که امکان دارد بتوانیم به جمعیّت هدف پرداخت بکنیم. همین پول بنزین، حالا پنج هزار تومان عددی نمیشود، ولی قرار شده دولت هرچه از این پول به دست میآورد، همه را در کالابرگ و یا معیشت مردم هزینه کند. ما برای سال آینده با مجلس صحبت کردیم که به هر شکلی شده معیشت مردم را تأمین کنیم. باید با مجلس و با نمایندهها و حتّی با مجموعهی حاکمیّت به یک زبان و نگاه مشترک برسیم؛ آنجاهایی که نباید پول بدهیم ندهیم، آنجاهایی که نباید یارانه بدهیم ندهیم، آنجایی را که باید بدهیم تفاهم کنیم که بدهیم.
در همین بحث بنزین، فکر میکنید به هر باک بنزین چقدر یارانه میدهیم؟ بر اساس همین سهمیّهای که میدهیم، در ماه نزدیک به هشت میلیون تومان است، تازه اگر در سقف آن شصت لیتر و صد لیتر مصرف کند؛ اگر بیشتر مصرف کند، دیگر میرسد به حدود بیست میلیون تومان در هر باک؛ حالا اگر دو تا باک داشته باشیم، آنوقت ببینید چقدر میشود. چرا ما داریم اینجوری پول خرج میکنیم؟ چرا این یارانه را به همه نمیدهیم؟ وقتی هم مداخله میکنیم، دادِ یک عدّه بالا میرود که چرا دارید گران میکنید. ما گران نمیکنیم؛ ما میخواهیم آنچه به دست میآوریم به همه بدهیم. اگر قرار است من به یک باک ماشین هفت میلیون، ده میلیون یا بیست میلیون یارانه بدهم، خب این را به همهی مردم میدهم؛ به همه به اندازهی سهمی که دارند پرداخت میکنم. رسانهی ما باید دفاع کند و فرهنگش را ایجاد کند. ما هیچ پولی را برای چالهچولههای دولت خودمان برنخواهیم داشت، هیچ چیزی از یارانه کم نخواهیم کرد، ولی میخواهیم این یارانه را به همه بدهیم. من که چند تا ماشین در خانه دارم، بسته به میزان مصرفم، برای هر باک دارم هشت میلیون، نُه میلیون یا ده میلیون یارانه میگیرم؛ در همین حال، یک عدّه نان شب ندارند بخورند! چرا؟
بر اساس آمار هم گویا فقط پنجاه شصت درصد مردم خودروی شخصی دارند.
بله، این هم جای بحث است و کاملاً مشخّص است. چرا ما پول را به همه نمیدهیم و فقط به آنهایی میدهیم که ماشین دارند؟ این فرهنگ باید ایجاد بشود. ما تصمیم داریم برای سال آینده در این رابطه، هم با مردم صحبت کنیم، هم با نمایندگان و هم با دولت تا به یک زبان مشترک برسیم. ما هیچ پولی را برای دولت نمیخواهیم. این پول را باید به همه بدهیم، نهاینکه یکی که چند تا ماشین دارد همهی یارانهها را بگیرد. ما امسال نزدیک به پنج میلیون دلار بنزین وارد کردیم؛ خریدیم شصت هزار تومان، میفروشیم ۱۵۰۰ یا ۳۰۰۰ تومان! چرا؟ آنوقت به معیشت مردم نمیرسیم. نیاز به تعامل با مردم دارد، نیاز به اعتماد مردم دارد. ما امسال کلّ بودجهای که دادیم به مجلس، دو درصد رشد دارد؛ درصورتیکه سالهای قبل مثلاً چهل درصد یا پنجاه درصد رشد و هزینه درست میکردیم. ما سعی کردیم هزینهی خودمان را کم بکنیم؛ به مجلس هم گفتیم هر چقدر میتوانند هزینهی ما را کم کنند، نمیخواهد هزینه اضافه کنند.
