فساد یعنی خروج از مسیر اعتدال
واژه فساد در زبان عربی، از ریشهای میآید که دلالت بر خروج از اعتدال دارد. هر موجودی در نظام هستی، بر اساس حکمت الهی، دارای یک حالت قوام، تعادل و اعتدال است؛ حالتی که در آن، کارکرد مطلوب خود را دارد. اگر آن موجود از این حالت خارج شود، گفته میشود دچار فساد شده است. نقطه مقابل فساد، اصلاح است؛ یعنی بازگشت به همان حالت اعتدال و قوام.
خلاصه خبر
بر همین اساس، فاسد به چیزی گفته میشود که خود از حالت اعتدال خارج شده است اما مُفسِد کسی است که انسان، جامعه، نظام یا هر پدیدهای را از وضعیت مطلوب و متعادل آن به سمت انحراف، بینظمی و نابسامانی سوق میدهد.گزیدهای از صد و بیست و ششمین جلسه حکمت سیاسی اسلام در قرآن
20:18 - 6 دی 1404
نظرات کاربران
