برندهایی با تبلیغات دو شخصیتی
تبلیغات به دو مسیر متفاوت رسمی و غیررسمی تقسیم شده است؛ دوگانهای که نهتنها چهره برندها را متناقض کرده، بلکه هویت فرهنگی تبلیغات را نیز با چالش جدی مواجه ساخته است. نبود چارچوب در فضای مجازی، برندها را به سمت رفتارهای ناپایدار و تقلیدی سوق داده است.
خلاصه خبر
خبرگزاری فارس ـ هنر و رسانه: تبلیغات را میتوان بهطور کلی به دو نوع اصلی تقسیم کرد؛ تبلیغات رسمی و تبلیغات غیررسمی. این دو نوع تبلیغ نهتنها از نظر بستر انتشار، بلکه از نظر چارچوب، نظارت و تأثیر فرهنگی تفاوتهای بنیادینی با یکدیگر دارند. درک درست این دوگانگی، برای تحلیل وضعیت فعلی برندها و پیامدهای فرهنگی تبلیغات امری ضروری است.تبلیغات رسمی شامل تبلیغاتی است که در رسانههایی مانند صدا و سیما و تبلیغات شهری (بیلبوردها، استرابوردها، مترو و…) منتشر میشوند. این نوع تبلیغات ملزم به رعایت چارچوبها و ضوابط مشخصی هستند؛ از قوانین محتوایی و اخلاقی گرفته تا ملاحظات فرهنگی، دینی و اجتماعی. در این فضا، برندها باید پیام خود را در قالبهایی کنترلشده ارائه دهند. البته این چارچوبها باعث حفظ حداقلی از انسجام فرهنگی و هماهنگی با ارزشهای جامعه میشوند.در مقابل، تبلیغات غیررسمی که عمدتاً در فضای رسانهای و مجازی شکل میگیرند، تقریباً فاقد چنین چارچوبهای مشخصی هستند. شبکههای اجتماعی، پلتفرمهای ویدیویی و رسانههای دیجیتال به برندها این امکان را دادهاند که بدون نظارت جدی و بدون الزام به رعایت استانداردهای فرهنگی مشخص، دست به تولید محتوا بزنند. در این فضا، سرعت، وایرال شدن و جلب توجه، اغلب مهمتر از هویت برند و سازگاری فرهنگی تلقی میشود.
۵ MB
به طور مثال برای تبلیغ یک برند مجری زن با لباس آستین کوتاه جلوی دوربین مینشیند و همین ویدیو هم در پلتفرمها و فضای مجازی به راحتی منتشر میشود.همین فقدان چارچوب در تبلیغات مجازی باعث شده برخی تولیدات تبلیغاتی شکل بگیرند که نهتنها همراستا با فرهنگ ایرانی نیستند، بلکه در مواردی کاملاً از الگوهای وارداتی و بیگانه تقلید میکنند. استفاده از کاراکترها، لحنها و شوخیهایی که ریشه در فرهنگ بومی ندارند ـ نمونههایی مانند «دافی» و موارد مشابه ـ حاصل همین نگاه بدون ضابطه است. این نوع تبلیغات شاید در کوتاهمدت توجه مخاطب را جلب کنند، اما در بلندمدت به تضعیف هویت فرهنگی و حتی هویت خود برند منجر میشوند.مسئله اصلی اینجاست که برندها، بهجای تعریف یک استراتژی واحد برای هر دو نوع تبلیغ، دچار دوگانگی رفتاری شدهاند. در تبلیغات رسمی، چهرهای محافظهکار، کنترلشده و همسو با ارزشهای فرهنگی از خود نشان میدهند، اما در فضای مجازی، همان برند ممکن است بهکلی لحن، شخصیت و حتی پیام خود را تغییر دهد. این شکاف، باعث سردرگمی مخاطب و از بین رفتن اعتماد میشود؛ زیرا برند دیگر تصویری منسجم و قابل پیشبینی ندارد.تحلیل این دو نوع بودن نشان میدهد که مشکل اصلی نه در وجود تبلیغات غیررسمی، بلکه در رها بودن آن از هرگونه چارچوب است. تبلیغات مجازی ذاتاً میتواند خلاقتر، صمیمیتر و نزدیکتر به مخاطب باشد، اما این خلاقیت زمانی ارزشمند است که بر پایه شناخت فرهنگ، جامعه و هویت بومی شکل بگیرد. نبود سیاستگذاری مشخص در این حوزه باعث شده هر برند مسیر خود را بر اساس ترندهای زودگذر و الگوبرداری سطحی از فضای جهانی انتخاب کند.#تبلیغات#برند
15:56 - 7 دی 1404
نظرات کاربران





