پیام پرتاب سه ماهواره ایرانی برای اسرائیل و آمریکا

صنعت فضایی، یکی از پیچیده‌ترین زنجیره‌های فناورانه جهان محسوب می‌شود. کشوری که بتواند ماهواره طراحی کند، آن را به مدار مشخص برساند، کنترل مداری انجام دهد و داده‌های عملیاتی دریافت کند، عملاً به مجموعه‌ای از توانمندی‌ها دست یافته که در رأس هرم فناوری جهانی قرار دارد. همین موضوع است که غرب و به‌ویژه آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی را دچار اضطراب مزمن کرده است.

این خبر حاوی محتوای صوتی یا تصویری است. برای جزییات بیشتر به منبع خبر مراجعه کنید
خلاصه خبر
گروه فارس پلاس: آسوشیتدپرس در گزارشی با عنوان «روسیه ۳ ماهواره ایرانی را به مدار زمین ارسال کرد» نوشت:« تلویزیون دولتی ایران گزارش داد که روسیه روز یکشنبه سه ماهواره ارتباطی ایرانی را به مدار زمین فرستاد که دومین پرتاب از این نوع از ماه ژوئیه است.»در ادامه گزارش آمده است:«یک موشک روسی این ماهواره‌ها را از سکوی پرتاب وستوچنی در شرق روسیه به مدار ۵۰۰ کیلومتری (۳۱۰ مایلی) زمین فرستاد. این سه ماهواره، پایا، کوثر و ظفر-۲ نام دارند.»آسوشیتدپرس در ادامه نوشت:«پایا با وزن ۱۵۰ کیلوگرم (۳۳۰ پوند)، سنگین‌ترین ماهواره‌ای است که ایران تاکنون در مدار زمین مستقر کرده است. کوثر ۳۵ کیلوگرم (۷۷ پوند) وزن دارد. این ماهواره‌ها دارای تصاویر با وضوح تا ۳ متر هستند که در مدیریت منابع آب، کشاورزی و محیط زیست کاربرد دارند. طول عمر آنها تا پنج سال است.»
این خبرگزاری آمریکایی در ادامه تاکید کرد:«روسیه گهگاه ماهواره‌های ایران را به مدار می‌فرستد که نشان‌دهنده روابط قوی بین دو کشور است. در ماه ژوئیه، یک موشک روسی ماهواره ارتباطی ایران، ناهید-۲، را به مدار فرستاد.»در ادامه گزارش آمده است:«روسیه که در ماه ژانویه پیمان «مشارکت استراتژیک» با ایران امضا کرد، حملات اسرائیل و آمریکا به ایران را که در جریان جنگ هوایی ۱۲ روزه در ماه ژوئن رخ داد، به شدت محکوم کرد.»آسوشیتدپرس در ادامه تصریح کرد:«ایالات متحده گفته است که پرتاب ماهواره‌های ایران ناقض قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل است و از تهران خواسته است که هیچ فعالیتی در زمینه موشک‌های بالستیک قادر به حمل سلاح‌های هسته‌ای انجام ندهد. این در حالی است که تحریم‌های سازمان ملل مربوط به برنامه موشک‌های بالستیک ایران در سال ۲۰۲۳ منقضی شد.»
پیش از این تایمز اسرائیل در 8 بهمن 1402 با اشاره به پرتاب موفقیت آمیز ماهواره های ایرانی در آن مقطع در گزارشی نوشته بود:«ایران همزمان با فشارهای غرب، سه ماهواره را به مدار پرتاب کرد.»این رسانه صهیونیستی در ادامه نوشت:«دولت‌های غربی از جمله ایالات متحده بارها به ایران در مورد چنین پرتاب‌هایی هشدار داده‌اند و گفته‌اند که همین فناوری می‌تواند برای موشک‌های بالستیک، از جمله موشک‌هایی که برای حمل کلاهک هسته‌ای طراحی شده‌اند، استفاده شود.»پرتاب هم‌زمان سه ماهواره ایرانی، آن هم در شرایطی که ایران تحت شدیدترین فشارهای سیاسی، تحریمی و رسانه‌ای غرب قرار دارد، صرفاً یک رویداد فنی یا علمی نیست؛ این پرتاب، بیانیه‌ای عملی از تثبیت جایگاه ایران در باشگاه قدرت‌های فضایی و نشانه‌ای روشن از عبور جمهوری اسلامی ایران از مرحله «آزمایش و بقا» به مرحله «تداوم و ارتقا» در صنعت فضایی است.اگرچه آسوشیتدپرس و تایمز اسرائیل تلاش می‌کنند با لحنی خنثی و تکنیکی به موضوع بپردازند، اما گنجاندن گزاره‌هایی چون «ناقض قطعنامه شورای امنیت» یا پیوند زدن پرتاب ماهواره با «موشک‌های بالستیک» نشان می‌دهد که نگرانی واقعی غرب نه ماهواره است و نه کاربردهای محیط‌زیستی آن؛ بلکه آن چیزی است که در لایه‌های عمیق‌تر این فناوری نهفته است و آن چیزی نیست جز خودکفایی راهبردی ایران در فناوری‌های پیشرفته.
واقعیت این است که صنعت فضایی، یکی از پیچیده‌ترین زنجیره‌های فناورانه جهان محسوب می‌شود. کشوری که بتواند ماهواره طراحی کند، آن را به مدار مشخص برساند، کنترل مداری انجام دهد و داده‌های عملیاتی دریافت کند، عملاً به مجموعه‌ای از توانمندی‌ها دست یافته که در رأس هرم فناوری جهانی قرار دارد. همین موضوع است که غرب و به‌ویژه آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی را دچار اضطراب مزمن کرده است.رسانه صهیونیستی تایمز اسرائیل، پرتاب ماهواره‌های ایران را به «فشارهای غرب» و «هشدارهای آمریکا» گره می‌زند. این چارچوب‌بندی، بازتاب‌دهنده نگرانی عمیق اسرائیل از افزایش قدرت فضایی ایران است.ماهواره‌هایی با وضوح تصویری سه متر، حتی اگر کاربردهای غیرنظامی داشته باشند، به‌طور طبیعی ظرفیت ارتقا و توسعه دارند. رژیم صهیونیستی که به واسطه کمک های فراوان آمریکا، یکی از بزرگ‌ترین بهره‌برداران از فناوری فضایی در حوزه نظامی و امنیتی است، به‌خوبی می‌داند که فناوری فضایی ذاتاً دوگانه است؛ اما تناقض بزرگ آنجاست که همین ویژگی برای اسرائیل «مشروع» و برای ایران «تهدید» تلقی می‌شود.
۷۸۹ KB
همچنین آسوشیتدپرس به‌صراحت اعتراف می‌کند که تحریم‌های سازمان ملل درباره برنامه موشکی ایران در سال ۲۰۲۳ منقضی شده است. با این حال، همچنان از ادبیات «نقض قطعنامه» استفاده می‌شود. این دقیقاً همان استاندارد دوگانه‌ای است که سال‌هاست در قبال ایران اعمال می‌شود؛ قانونی که وجود ندارد، اما همچنان مبنای اتهام است.در مقابل، پرتاب ماهواره‌ای رژیم صهیونیستی، همکاری‌های فضایی اسرائیل با آمریکا و اروپا، و حتی نقش این رژیم در پروژه‌های نظامی فضایی، هرگز با چنین ادبیاتی پوشش داده نمی‌شود.و اما نکته کلیدی در گزارش آسوشیتدپرس، هرچند ناخواسته، اعتراف به پیشرفت کمی و کیفی ایران است. آنجا که این رسانه آمریکایی تاکید می کند که سنگین‌ترین ماهواره ایرانی تا امروز پرتاب شده است؛ عمر عملیاتی ماهواره‌ها پنج‌ساله است و وضوح تصویری قابل‌توجه است. این‌ها شاخص‌های «برنامه فضایی پایدار» هستند، نه پروژه‌های نمایشی. پرتاب سه ماهواره ایرانی، نه‌تنها شکست پروژه انزوای فناورانه ایران است، بلکه نشان می‌دهد جمهوری اسلامی ایران توانسته است در یکی از انحصاری‌ترین حوزه‌های قدرت جهانی، جای پایی تثبیت‌شده پیدا کند. واکنش‌های محتاطانه اما آغشته به نگرانی رسانه‌های غربی و عبری، بیش از هر چیز گواه این واقعیت است که ایران به بازیگری تبدیل شده که دیگر نمی‌توان نادیده‌اش گرفت؛ نه روی زمین و نه در فضا.
با دنبال کردن صفحه فارس پلاس، از به‌روزترین تحلیل‌ها در حوزه سیاست داخلی و خارجی باخبر شوید.
23:10 - 7 دی 1404
نظرات کاربران
ارسال به صورت ناشناس
اخبار داغ