نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در این شرایط، به عنوان سدی مستحکم در برابر هرگونه تهدید، با حماسههایی که در آبهای منطقه و اقیانوسهای جهانی به نمایش میگذارد، اقتدار ایران اسلامی را به جهانیان نشان میدهد. این دریادلان با عشق به وطن و خدمت به مردم، در دل دریاها با هر تهدیدی از سوی دشمنان مقابله میکنند تا ایران همچنان سربلند باقی بماند.
حسین ذبیحی، فردی خوشاخلاق و پر از خاطرات از ۳۰ سال خدمت خود در نیروی دریایی ارتش است که بیشتر عمر خود را نه در کنار خانواده، بلکه بر عرشه ناوها و کشتیهای ارتش سپری کرده است.
وی در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه سنم ۱۶ سال بود و دوست داشتم خلبان بالگرد شوم، اما پس از شرکت در آزمونها به من گفتند نیروی دریایی بهتر است، افزود: در سال ۱۳۵۶ به استخدام این نیرو درآمدم با اینکه پدرم کشاورز و از دوری من نگران بود اما همان ابتدا گفت؛ پسرم، لطفاً فرار نکن و آبروی ما را نبر.
ذبیحی افزود: ۲ سال دوره آموزشی را در پایگاه بندر انزلی گذراندم و در کنار آن زبان انگلیسی نیز یاد میگرفتم. نزدیک به انقلاب بود که برای آموزش ۷ ساله به آمریکا معرفی شدم، اما با شروع انقلاب، به این آموزش نرفتم.
وی ادامه داد: اولین مأموریت دریایی من در شهریور ۱۳۵۹ آغاز شد. نخستین مسئولیت من افسر ملوانی بود و بهتدریج با ترفیعها، به عنوان افسر توپخانه، افسر عملیات و جانشین فرمانده در یگانهای شناور جنوب خدمت کردم.
این ناخدای بازنشسته نیروی دریایی به آغاز جنگ تحمیلی اشاره کرد و گفت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی و خروج مستشاران خارجی، تمامی امور به دست نیروهای ایرانی سپرده شد. با آغاز جنگ، این مأموریت شکل گستردهتری به خود گرفت و فعالیت نیروی دریایی ارتش در آن دوره برای حفظ مسیرهای صادرات نفت و جلوگیری از فلج شدن اقتصاد کشور بسیار حیاتی بود.
وی درباره شرایط دشوار دریانوردی افزود: درجه من ناخدای فرماندهی یا عرشه است. در نیروی دریایی، درجات با نیروی زمینی متفاوت است؛ به عنوان مثال، گروهبان در نیروی زمینی معادل مهناوی در نیروی دریایی است و پس از آن درجاتی مانند ناو استوار، افسری، دریادار، دریابان و دریاسالار وجود دارد.
ذبیحی با اشاره به اینکه بیشترین دوران خدمتش در زمان جنگ سپری شده، بیان کرد: به دلیل مأموریتهای طولانیمدت، حضور فیزیکی من در خانه بسیار کم بود؛ همسرم نقش پدر و مادر را برای فرزندانم ایفا کرد و چهار فرزندم عملاً با زحمات او بزرگ شدند. حتی در برههای، مشکلات روحی و روانی برای همسرم ایجاد شده بود، ولی با همه شرایط سخت در بندرعباس، تنها به عشق وطن و خدمت به مردم ادامه دادم.
رو در رو با ناوشکن آمریکایی
وی برای تأکید بر کلمه عشق به وطن و خدمت به مردم، به یکی از خاطرات خود اشاره کرد و گفت: در یکی از مأموریتها در تنگه هرمز، از اتاق عملیات گزارش شد که هدفی در حال نزدیک شدن است. با کشتی که در این مسیر حرکت میکرد ارتباط گرفتیم و مشخص شد ناوشکن آمریکایی است. از آنها خواستم که تغییر مسیر بدهند، اما اعتنایی نکردند. در آن زمان فرماندهی شایسته و دلاور داشتیم که هنوز هم به او افتخار میکنم. به ایشان گزارش دادم و او بدون صحبت با افسرشان، فرماندهشان را فراخواند و اعلام کرد؛ شما باید تغییر مسیر بدهید؛ اما آنها توجهی نکردند. فرمانده ما دستور داد همه موتورها روشن و با تمام سرعت به جلو حرکت کنیم. در آن لحظه اقتدار ما در برابر آنها به نمایش گذاشته شد.
ذبیحی بیان کرد: شاید اولین باری بود که در طول زندگی از مرگ نترسیدم. یک غیرت وطنپرستی و دینی به من میگفت که اینجا باید پای مملکتت بایستی. با این پاسخ، فرمانده ما به فرمانده آمریکایی پیام داد؛ غلط کردید که وارد آبهای ما شدید. تصور کنید که هر دو طرف هزاران ابزار انفجاری، از موشک گرفته تا گلوله توپ، در اختیار داشتیم. ما در حال حرکت بودیم که ناگهان دیدیم فرمانده آمریکایی کشتیاش را دور زد و با تمام سرعت عقبنشینی کرد و از تنگه هرمز خارج شد.
وی بیان کرد: ۹۸ درصد واردات و صادرات کشور، چه در زمان جنگ و چه اکنون، از طریق دریا انجام میشود. در زمان جنگ، با وجود تهدیدات، کشتیها در بندرعباس مستقر میشدند و طی ۱۰ روز،۵۰۰ هزار تن بار تخلیه میکردند.
ناخدا ذبیحی ادامه داد: موضوع افتخارآمیز دیگر این است که ایران در طول ۲۰۰۰ سال گذشته سابقه دور زدن کره زمین را نداشته، اما این اتفاق در جمهوری اسلامی رخ داد. فرمانده فعلی نیروی دریایی، امیر شهرام ایرانی، از همکاران قدیمی من است و افسر بسیار لایق و با درایتی است. زمانی که فرمانده نیرو شد، اعلام کرد کاری میکند که تا حالا کسی نکرده و واقعاً هم همین کار را انجام داد و دور دنیا را با ناوشکن دنا و ناو پشتیبانی مکران طی کردند که یک برگ زرین در تاریخ نیروی دریایی راهبردی جمهوری اسلامی ایران است.
وی افزود: در کنار این، مأموریتها شامل حفاظت از تنگه بابالمندب و دریای سرخ، مقابله با دزدان دریایی سومالی و نجات کشتیهای تجاری نیز انجام شده و همچنان ادامه دارد. امروز مأموریتها بین نیروی دریایی ارتش و سپاه تقسیم شده و این دو نیرو با صمیمیت و همکاری کامل در حال دفاع از منافع کشور هستند.
این ناخدای ارتش با اشاره به اینکه شهادت به او نرسید، گفت: در یکی از مأموریتها، نقص فنی ناوچهای که در آن بودم باعث شد مأموریت من با ناوچه دیگری انجام شود. پس از رفع نقص فنی، فرد دیگری جایگزین من در آن ناوچه شده بود و در همان مأموریت مورد حمله قرار گرفت. اگر من رفته بودم، قطعاً شهید میشدم؛ چراکه تعدادی از همکارانم اسیر و شهید شدند. در این فاصله، خبر شهادت من را به پدرم داده بودند. پدرم از خلیلآباد با اتوبوس خودش را به بندرعباس رسانده بود. وقتی به خانه رسید و دید در بسته است، همانجا نشسته و گریه میکرد. آن روز من و همسرم برای خرید رفته بودیم.
ذبیحی با بیان اینکه همیشه آبهای دریا آرام نیست و شرایط دریا بسیار سخت است، بیان کرد: در صورت طوفان، موجهای بزرگ میتوانند باعث غرق شدن کشتیها شوند. این موجها چنان به زیر کشتی میزنند که کشتی روی امواج بلند میشود و میلرزد. در یکی از مأموریتها، فرمانده من را صدا زد و گفت به افسر موتور بگو اطراف کشتی را بررسی کند، چون کشتی قبلاً ضربه خورده و بدنهاش جوش داده شده بود. یکی از نیروها بلافاصله گزارش داد که ترک در حال بزرگتر شدن است. ما فقط موقعیتمان را به ستاد اعلام کردیم تا اگر اتفاقی افتاد، بدانند کجا هستیم. شرایط به قدری سخت بود که تحمل روی کشتی دشوار شده بود، اما وقتی طوفان گذشت، نزدیک جزایر لنگر انداختیم و از این طوفان عظیم نجات یافتیم.
در ابتدای انقلاب، تجهیزات نیروی دریایی بسیار ابتدایی بود
این ناخدای ارتش با اشاره به اینکه در ابتدای انقلاب، تجهیزات نیروی دریایی بسیار ابتدایی بود، گفت: زمانی خارجیها، به ویژه آمریکاییها، حضور داشتند و نظارت میکردند؛ اما بعد از رفتن آنها، نیروهای ایرانی خودشان مسئولیت را بر عهده گرفتند. برای نخستین بار، یک ناو بهطور کامل و سالم توسط نیروهای ایرانی تعمیر شد و این اتفاق، جرقهای برای خودباوری بود. در طول جنگ، ناوهای زیادی آسیب دیدند و بیشتر آنها بهطور کامل بازسازی شدند که اینها باعث شد به این نتیجه برسیم که ما میتوانیم بسازیم. اولین تجربه بزرگ ما، ساخت ناوشکن جماران بود که با وجود همه تحریمها و مشکلات، با موتور ساخت داخل به آب انداخته شد. بعد از آن، ناو دماوند ساخته شد.
ذبیحی تصریح کرد: نیروی دریایی عاشق وطن، مردم و انقلاب است. این نیرو سختیهای خاص خودش را دارد؛ دوری از خانواده، مأموریتهای طولانی و شرایط دشوار؛ اما بدون عشق، نمیشود تا آخر مسیر ایستاد. من توصیه میکنم جوانانی که واقعاً علاقه دارند، به نیروی دریایی بپیوندند. نیروی دریایی علمی بسیار گسترده از ناوبری و نجوم گرفته تا مهندسی و فناوریهای پیشرفته دارد.
با وجود ۳۰ سال خدمت، هنوز هم احساس میکنم چیزهای زیادی هست که باید یاد بگیرم. باید به جوانان انگیزه داد؛ استعداد جوانان ایرانی در سطح جهان ثابت شده است. مشکل ما استعداد نیست، انگیزه است. دشمن از بمب هستهای ایران نمیترسد؛ از مغز و علم ایرانی میترسد.
انتهای پیام
