به گزارش اطلاعات آنلاین، مهاجم خوش سیما، و بی رحم پرسپولیس، که سالها ستاره شاهین و پرسپولیس و تیم ملی بود و با این تیم ها، هر چه عنوان و قهرمانی می شد در ایران و آسیا کسب کرده بود، یکی از محبوب ترین بازیکنانی بود که لباس سرخ پرسپولیس و پیراهن تیم ملی را به تن کرده بود. جوان رعنای فوتبال، چنان محبوب بود که کسی هرگز فکرش را نمی کرد روزی بعد از بازنشستگی، نه فقط از فوتبال رانده شود، که در زندان سختی بکشد و به گفته خانواده اش حتی تا آستانه اعدام برود.
بهزادی، خوش سیما و خوش خنده، همزمان با پخش فوتبال از تلویزیون اوج گرفت و می شود گفت اولین ستاره تاریخ فوتبال ایران است. او کارش را در شاهین شروع کرد، با این تیم به اوج رسید و بعد به جبر روزگار، راهی پیکان و بعد پرسپولیسی شد، جایی که به یک اسطوره فراموش نشدنی تبدیل شد. در نهایت در آبان ۱۳۵۴ در بازی دوستانه پرسپولیس با نفتیانیک باکو، بر دوش هم تیمی هایش از فوتبال خداحافظی کرد.
از شاهین به پرسپولیس
بهزادی که ۱۳۲۰ در خرم آباد متولد شد، پدرش نظامی بود و این اولین شهر از مجموعه شهرها و روستاهایی بود که او به واسطه ماموریت های پدر ارتشی‌اش در آنها اندکی زندگی کرد. به واسطه این که برخی خویشاوندانش در فوتبال بودند، به این ورزش علاقه مند شد و در نوجوانی، توسط عباس اکرامی کشف و به شاهین رفت. در ۱۳۳۸، اولین بازی رسمی‌اش را برای شاهین انجام داد و خیلی زود، ستاره این تیم شد. او در پستهای مختلفی بازی کرد تا این که در نهایت، به بهترین پست ۱۰ فوتبال ایران و آسیا تبدیل شد. او با شاهین چند بار قهرمان باشگاه‌های تهران شد و راهش از همانجا به تیم ملی باز شد. بهزادی قد بلندی نداشت اما چنان در سرزنی مهارت داشت که لقب سرطلایی فوتبال ایران را به او دادند. بعد از انحلال شاهین، بهزادی به همراه چند هم تیمی‌اش به پیکان رفت و قهرمان باشگاه‌های تهران شد و بعد از آن، به پرسپولیس آمد، باشگاهی که خانه و عشقش شد. او با پرسپولیس هم مثل شاهین قهرمان باشگاه های تهران شد و در اولین حضور این تیم در جام تخت جمشید، جام را بالای سرش برد. او کاپیتان پرسپولیس بود، و کاری کرد که هرگز پیش از او هیچ مهاجمی در این تیم نکرده بود؛ هت تریک در دربی تهران. در پیروزی معروف ۶بر صفر برابر تاج، بهزادی سه بار دروازه رقیب دیرینه را گشود، کاری که تا دهه‌ها بعد هرگز هیچ مهاجم دیگری موفق به تکرار آن نشد. بهزادی بارها در مسابقات داخلی و آسیایی آقای گل شد و چند جام مهم از جمله قهرمانی آسیا را بالای سر برد، این احتمالا بزرگترین دستاورد فردی بهزادی باشد؛ او یک پرسپولیسی متعصب بود چنان بازی با تاج برایش مهم بود که گفته می شود به خاطر همین تعصب از فوتبال کنار گذاشته شد.
ستاره اولین قهرمانی تیم ملی در آسیا
بهزادی از اوائل دهه ۴۰ در تیم ملی بازی می کرد و بخشی از دوره درخشان تیم ملی در ده سال بعدش بود. او با تیم ملی در بازی‌های آسیایی نایب قهرمان شد و سه سال بعد، در بهار ۱۳۴۸، یکی از گل های پیروزی ایران برابر اسرائیل را در فینال جام ملت های آسیا در تهران به ثمر رساند. این اولین قهرمانی از سه گانه قهرمانی ایران در جام ملت های آسیا بود. او اثرش در تیم ملی را پیش از اولین قهرمان در رقابت های مقدماتی المپیک ۱۹۶۴ توکیو گذاشته بود، جایی که عنوان آقای گلی را کسب کرد و فوتبال ایران را برای اولین بار به المپیک رساند. او بعدا در جام ملت های ۱۹۶۸ در تهران هم عنوان آقای گلی اش را تکرار کرد. بهزادی چند بار در تیم منتخب آسیا قرار گرفت و چنان شهرتی در سطح آسیا دارد که نامش به عنوان یکی از ستاره های تاریخ فوتبال آسیا در کنفدراسیون فوتبال قاره ذکر شده است.
وداع زودهنگام با پرسپولیس
او در سالهای آخر فوتبالش، علاوه بر کاپیتانی عملا دستیار آلن راجرز مربی افسانه ای پرسپولیس در ابتدای دهه ۵۰ بود و بسیاری می گفتند ارنج بعضی بازی‌ها را او تعیین می‌کرد. وقتی هم که راجرز در بهار ۱۳۵۳ برکنار شد، بهزادی بازیکن/مربی پرسپولیس شد. تعصب او به تیمش، چنان زیاد بود که سال بعد، مجبور به کناره گیری از سمت خود شد. پرسپولیس در سال ۵۴ در یک دربی تاریخی، ۳ بر یک مغلوب تاج، حریف سنتی اش شد. بهزادی، بعد از بازی بدون واهمه از دوپینگی بودن بازیکنان تاج صحبت کرد و چنان بر این مساله پافشاری کرد که آن را به صورت شکایت رسمی مطرح کرد. اصرارهای او باعث شد رئیس وقت فدراسیون فوتبال ایران، به علی عبده، مالک پرسپولیس فشار بیاورد تا بهزادی از این ادعاها دست بردارد. اما بهزادی دست بردار نبود و در نهایت به همین خاطر برکنار شد و کارها به بیوک وطنخواه سپرده شد. این پایان تلخی بر حضور او در پرسپولیس بود اما زندگی تلخی های بیشتری برای او داشت. او بعد از انقلاب به اتهام عضویت در ساواک زندانی شد، و حتی خانواده‌اش می گفتند که نزدیک بود که اعدام شود.
ماجرای مرموز عضویت بهزادی در ساواک
خیلی ها می گفتند که بهزادی ساواکی است و به همین خاطر هم حسن روشن، پیشکوست تاج، در صحبت هایش درباره عضویت اعضای باشگاه پرسپولیس صراحتا به عضویت مرحوم همایون بهزادی ستاره پرسپولیس در دهه ۵۰ هم اشاره کرده و گفته است که او عضو ساواک بوده است. او البته گفته بود که بهزادی شکنجه گر نبوده و کارمند ساده ساواک بوده. روشن البته سالها بعد از انقلاب این ادعا را مطرح کرده است. در ابتدای انقلاب، ماجرا فقط یک صحبت ساده نبوده و بهزادی به خاطر این صحبت ها و اتهام شکنجه گر بودن، ۵ ماه هم بازداشت بود. خود او دراین باره گفته بود: «آقای بادپا (ایشان بوکسور تیم ملی بودند) لطف و محبت کردند و آمدند خانه ما و مرا بردند! اتفاقا آن روز ما در خانه برای شهدای کشور روضه‌خوانی داشتیم... اتهامی‌که به من زده بودند شکنجه‌گر ساواک بود و من را پنج ماه نگه داشتند تا پرونده را بررسی کنند، پس از اتمام بررسی‌ها دیدند چنین مسئله‌ای صحت ندارد. این مسئله را همه می‌دانند قربان! همه ایران این موضوع را می‌دانند.» البته ماجرا واقعا تمام نمی شود و او از دانشگاه اخراج می شود و تا سالها حتی نامش هم در تلویزیون برده نمی شود. پسر همایون بهزادی بعد از صحبت های حسن روشن در دهه ۹۰، و تایید آنها توسط علی جباری، گفته بود که پدرش کارمند ساده اداره ضد جاسوسی بوده. ماجرای عضویت بهزادی در ساواک، در واقع یک بدبیاری است. خود او گفته در دوران فوتبال، فوتبالیست ها را ۵ نفر ۵ نفر به جاهایی مثل وزارت دربار و راه آهن معرفی می کردند تا کارمند شوند و حقوق بگیرند. او و ۴ نفر دیگر به نخست وزیری معرفی می‌شوند و همین باعث می شود اتهام ساواکی بودن شکل بگیرد.
وداع همیشگی سرطلایی
این تجربه تلخ تا سالها با بهزادی بود و او در سالهای آخر عمر در گفت و گوها و ملاقات هایش با دیگران، از رنجی که در روزگار کشیده بود می گفت. او یکی از باافتخارترین فوتبالیست های پرسپولیس و تیم ملی بود اما کمتر کسی دیده بود که از خودش تعریف کند و افتخاراتش را به رخ بکشد. ستاره فروتن پرسپولیس، در نهایت ۲ بهمن ۱۳۹۴ بعد از تحمل یک دوره بیماری درگذشت.
