بر اساس آخرین تخمین‌ها بین ۶هزار تا ۷هزار استارت‌آپ در ایران فعال‌اند، اما کمتر از ۱۰درصد آنها توانسته‌اند به مقیاس بزرگ یا سودآوری پایدار برسند. افول این اکوسیستم تنها بیانگر چالش‌های اقتصادی نیست؛ بلکه بازتاب‌دهنده روندی گسترده‌تر از تغییرات اجتماعی، مهاجرت نیروی انسانی ماهر و کاهش جذابیت بازار داخلی برای سرمایه‌گذاری در حوزه نوآوری است. در کنار این عوامل، تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی، محدودیت‌های مربوط به تبادل مالی، و دشواری دسترسی به بازارهای جهانی بر رشد استارت‌آپ‌ها تاثیر گذاشته است. از سوی دیگر، قوانین و مقررات داخلی که در برخی موارد شفافیت یا ثبات لازم را ندارند، فضای فعالیت کارآفرینان را محدود کرده‌اند.
مشکلات مربوط به ثبت کسب‌و‌کار، روندهای اداری طولانی، و نبود حمایت موثر از مالکیت فکری نیز به این چالش‌ها افزوده شده است. هم‌زمان، کاهش سرمایه‌گذاری خطرپذیر داخلی و خروج برخی سرمایه‌گذاران خارجی موجب شده بسیاری از تیم‌های استارت‌آپی از دستیابی به منابع مالی لازم برای توسعه و رقابت باز بمانند. به همین دلیل پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان «دنیای اقتصاد» به بررسی عوامل رکود استارت‌آپ‌های ایرانی اختصاص داده شده است.
