گاردین: بزرگترین همبستگی برای فلسطین در اسپانیا
نشریه گاردین در گزارشی به تقابل تاریخی تیم ملی فلسطین برابر تیم منتخب باسک پرداخته است.
به گزارش ورزش سه، فلسطین یک شب استثنایی را در بیلبائو پشت سر گذاشت؛ شبی که بیش از ۵۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه سان مامس گرد هم آمدند تا نخستین بازی تیم ملی فلسطین در خاک اروپا را به شکلی کم‌نظیر همراهی و حمایت کنند.
ایهاب أبو جزر، سرمربی تیم ملی که پدرش را در جنگ غزه از دست داده و خانواده‌اش در چادرهای خان یونس زندگی می‌کنند، با کوفیه وارد زمین شد و با موجی از تشویق کم‌سابقه روبه‌رو گشت. پرچم‌های فلسطین و باسک در کنار هم برافراشته شده بود و صحنه‌ای انسانی خلق می‌کرد که از مرزهای ورزش فراتر می‌رفت.
ابو جزر پیش از مسابقه تأکید کرده بود که تیمش «داستانی از درد و امید» را نمایندگی می‌کند و بازیکنانش «نه فقط برای پیروزی، بلکه برای اثبات وجودشان» بازی می‌کنند. تیم ملی فلسطین در نهایت با نتیجه سه بر صفر مقابل تیم منتخب باسک شکست خورد، اما اثری ماندگار برجای گذاشت. هر حمله فلسطین با تشویق یک‌صدا همراه بود و وقتی زید قنبر در دقیقه ۱۲ تا آستانه گل‌زنی پیش رفت، فریاد حمایت سراسر ورزشگاه را دربر گرفت.
روزنامه «گاردین» می‌نویسد که این رویداد «بسیار فراتر از یک بازی دوستانه» بود. فلسطین در باسک با موجی بی‌سابقه از همبستگی روبه‌رو شد و مردم باسک نیز در فلسطین چهره ملتی را دیدند که در برابر نابودی مقاومت می‌کند. به نوشته این رسانه، بار معنایی این بازی از همان زمان اعلامش در موزه صلحِ شهر گِرنیکا (شهری که در جنگ داخلی اسپانیا ویران شد و پیکاسو آن را در شاهکارش جاودانه کرد) قابل مشاهده بود.
گاردین روایت می‌کند که پیش از بازی، دو راهپیمایی با حضور بیش از ۲۰ هزار نفر در خیابان‌های بیلبائو برگزار شد؛ جمعیتی که گل در دست گرفته بودند و با خواندن شعر، یاد ورزشکاران فلسطینی شهید را زنده نگه می‌داشتند. با رسیدن اتوبوس تیم ملی فلسطین به محوطه ورزشگاه، مسیری انسانی از هواداران تا ورودی ورزشگاه برای آن‌ها گشوده شد و پرچم‌های باسک و فلسطین در هر گوشه درهم آمیخته بود.
این روزنامه فضای داخل سان مامس را «یکی از قدرتمندترین جلوه‌های همبستگی ورزشی در اروپا طی سال‌های اخیر» توصیف می‌کند: ورزشگاه یکپارچه در حمایت از فلسطین به صدا درآمده بود و بازیکنان فلسطینی گل‌های سفید را به عنوان نماد کودکان قربانی در دست داشتند. کوفیه‌هایی که بازیکنان فلسطین بر دوش بازیکنان باسک انداختند، در کنار ایستادن دو تیم مقابل یک اثر هنری عظیم برگرفته از گرنیکا و یک دقیقه سکوت کامل، حال‌وهوایی کم‌مانند ساخت.
به نوشته گاردین، ایهاب أبو جزر هنگام پخش سرود ملی فلسطین برای نخستین بار در زندگی‌اش گریست. او بعداً گفت که «در لحظه‌ای قرار گرفت که هیچ واژه‌ای نمی‌تواند آن را توصیف کند». تشویق بی‌وقفه هواداران باسکی تنها پس از پایان بازی فروکش کرد و شعار «آزادی برای فلسطین» در تمام طول شب طنین‌انداز بود.
در واپسین دقایق بازی، یاسر حمد، بازیکن فلسطینی متولد بيلبائو، با تشویق ایستاده تمام ورزشگاه بدرقه شد. پس از سوت پایان، بازیکنان فلسطین دور زمین چرخیدند و بنری با عبارت «متشکریم سرزمین باسک» را بالا گرفتند. بازیکنان تیم باسک نیز به آن‌ها پیوستند و دو تیم در برابر سکوهای شمالی، در میان پرچم‌ها و نورها، ترانه آزادی را با هم خواندند.
گاردین نقل می‌کند که سرمربی منتخب باسک گفته است هرگز در زندگی‌اش «چنین منظره‌ای ندیده» و این شب «تجلی چیزی بود که فوتبال می‌تواند فراتر از نتیجه و تاکتیک خلق کند». ابو جزر نیز با قدردانی گفت انتظار همدلی را داشته، اما «هرگز تصور نمی‌کرد این‌چنین گسترده باشد»، و تأکید کرد آنچه تجربه کرده «مهم‌ترین روز زندگی‌اش» بوده و این خاطره را همیشه با خود خواهد داشت، زیرا «لحظه‌ای بود که تاریخ را ساخت».
