مطالعه جدید نشان می‌دهد، قرار گرفتن در معرض ماده شیمیایی رایج تتراکلرواتیلن که در خشکشوییها و در تولید برخی محصولات مانند چسب، لکه‌بر و مواد جلادهنده استیل کاربرد دارد ، با سه برابر شدن خطر ابتلا به فیبروز کبدی در بزرگسالان ارتباط دارد.
فاکس‌نیوز می‌نویسد که طبق تحقیقات دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، تتراکلرواتیلن که اغلب پرکلرواتیلن (PCE) هم نامیده می‌شود، با افزایش سه‌برابری خطر ابتلا به فیبروز کبدی در بزرگسالان آمریکایی مرتبط است.
فیبروز کبدی تجمع بافت اسکار (زخم) در کبد است که می‌تواند به سرطان کبد، نارسایی کبد یا مرگ منجر شود.
پژوهشگران همچنین یک رابطه دوز‌ــ‌پاسخ را شناسایی کردند. یعنی هرچه میزان قرارگیری در معرض پرکلرواتیلن بیشتر باشد، احتمال ابتلا به فیبروز کبدی بالاتر می‌رود.
تیم تحقیق برای اندازه‌گیری میزان قرارگیری در معرض پرکلرواتیلن، نمونه خون هزار و ۶۱۴ بزرگسال ۲۰ ساله و بالاتر را بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ بررسی کرد و دریافت که حدود ۷ درصد از این جمعیت سطح قابل‌مشاهده‌ای از این ماده شیمیایی در خونشان داشتند. در مرحله بعد، پژوهشگران بررسی کردند افرادی که پرکلرواتیلن در خونشان وجود دارد، چه نشانه‌های فیبروز کبدی را بروز می‌دهند و دریافتند افرادی که در معرض این ماده قرار داشتند، سه برابر بیشتر از بقیه، دچار فیبروز کبدی جدی بودند.
برایان پی. لی، پزشک متخصص کبد و پیوند کبد در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید: «از اینکه دیدیم این تعداد زیاد از مردم میزان قابل‌تشخیص پرکلرواتیلن در خون خود دارند و اینکه ارتباط این ماده با ایجاد اسکار کبدی تا این حد قوی است، شگفت‌زده شدیم.»
او افزود:«از آنجا که مطالعات قبلی عمدتا روی افرادی تمرکز داشت که به دلیل شغلشان (مثلا کار در خشک‌شویی) در معرض پرکلرواتیلن‌‌‌‌اند، فکر می‌کنم بسیاری از مردم از میزان قرارگیری خودشان در معرض این ماده‌ــ حتی بدون تماس شغلی‌ــ متعجب خواهند شد.»
مطالعه نشان داد اعضای خانواده‌های با درآمد بالاتر بیشتر در معرض این ماده قرار دارند. لی توضیح داد: «افراد با درآمد بالاتر ممکن است بیشتر از خدمات خشک‌شویی استفاده کنند و این می‌تواند میزان قرارگیری آن‌ها را در معرض پرکلرواتیلن‌‌‌‌اند افزایش دهد.» با این حال، کارکنان خشکشوییها نیز ممکن است به دلیل مواجهه مستقیم و طولانی‌مدت با این ماده در محیط کار، در معرض خطر بالاتر باشند.
سایر عوامل سلامتی مانند مصرف الکل یا تجمع چربی مرتبط با چاقی در کبد، هنگامی که در خون فرد پرکلرواتیلن وجود داشت، تاثیر قابل‌توجهی بر فیبروز کبدی نداشتند.
بنابر اعلام سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا، قرارگیری طولانی‌مدت در معرض پرکلرواتیلن با اختلالات عصبی، تغییرات خلق‌وخو و رفتار، آسیب کلیوی، آثار منفی بر رشد و سیستم ایمنی و افزایش خطر سرطان مرتبط است. قرارگیری کوتاه‌مدت نیز می‌تواند به تحریک دستگاه تنفسی فوقانی، علائم عصبی مانند سرگیجه، سردرد، خستگی و اختلال عملکرد و همچنین اختلال کلیوی منجر شود.
زنان باردار و کودکان در برابر آثار این ماده بر رشد و تکامل [جنین] آسیب‌پذیرترند.
البته نویسندگان توضیح می‌دهند که این مطالعه به دلیل مقطعی بودن نمی‌تواند رابطه علت‌ومعلولی بین قرارگیری در معرض پرکلرواتیلن و فیبروز کبدی را ثابت کند و نتایج آن هم فقط درباره بزرگسالان آمریکایی صدق می‌کند. آن‌ها تاکید می‌کنند برای روشن شدن نقش سموم محیطی در بیماری‌های کبدی، به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.
لی می‌افزاید که احتمال تاثیر سموم خطرناک دیگری برای کبد نیز مطرح است و امیدوار است این یافته‌ها به بهبود وضعیت بیماران کمک کند. او هشدار می‌دهد بیماری‌های کبدی در آمریکا با سرعت زیاد در حال افزایش است و از آنجا که کبد تا مراحل پیشرفته بیماری، علامت نمی‌دهد، شناخت عوامل خطر‌ــ فراتر از الکل، دیابت و اضافه‌وزن‌ــ می‌تواند افراد را به غربالگری زودتر تشویق کند.
