به گزارش خبرگزاری مهر، علی دهقان کیا، رئیس کانون بازنشستگان استان تهران به وضعیت کنونی بازنشستگان اشاره کرد و گفت: امروزه بازنشستگان با مشکلات جدی معیشتی مواجه هستند. ناترازی بین حقوق دریافتی و مخارج زندگی، باعث شده است که بسیاری از آنها نتوانند نیازهای اساسی خود را برآورده کنند.
وی افزود: حقوق کنونی بازنشستگان، به‌ویژه حداقل‌بگیران، با تورم بالا و گرانی‌های اخیر همخوانی ندارد. وی با بیان اینکه حقوق بازنشستگان حداقل‌بگیر در حال حاضر بین ده تا یازده میلیون تومان است، تأکید کرد: حتی با درنظرگرفتن همسر یا اولاد، این مبلغ به چهارده تا چهار و نیم‌میلیون تومان می‌رسد که برای زندگی در شرایط کنونی کافی نیست.
دهقان کیا در رادیو گفت‌وگو افزود: با تورم بالای صددرصدی در مواد غذایی، سبد معیشت خانوارها به‌شدت تحت‌فشار قرار گرفته است.
رئیس کانون بازنشستگان استان تهران همچنین به مشکلات گذشته در اجرای قوانین مربوط به بازنشستگی اشاره کرد و گفت: اگر قوانین در دهه‌های گذشته به‌درستی اجرا می‌شد، امروز بازنشستگان با چنین مشکلاتی مواجه نبودند. به‌عنوان‌مثال، اگر قانون در چهل سال گذشته رعایت می‌شد، حقوق حداقل‌بگیران نباید کمتر از سی و دو تا سی و پنج میلیون تومان می‌بود.
دهقان کیا با ابراز نگرانی از وضعیت کنونی، به شایعات اخیر درباره افزایش حقوق بازنشستگان اشاره کرد و گفت: با نزدیک‌شدن به پایان سال، شایعاتی درباره افزایش حقوق در بخش‌های کشوری و لشکری مطرح شده است، اما هنوز هیچ‌چیز قطعی نیست.
وی افزود: بودجه سال آینده باید توسط دولت به مجلس ارسال شود و پس از تصویب، افزایش حقوق محقق خواهد شد.
وی همچنین به وضعیت بازنشستگان تأمین اجتماعی پرداخت و گفت: منابع ما از محل حق بیمه است و افزایش حقوق ما منوط به تصمیم شورای‌عالی کار است. ما بارها از دولت خواسته‌ایم که جلسه‌ای برای افزایش دستمزد در شش‌ماهه دوم سال برگزار کند، اما هنوز اقدامی صورت نگرفته است.
دهقان کیا با تأکید بر لزوم توجه جدی به مشکلات بازنشستگان، گفت: این قشر زحمت‌کش سال‌ها برای توسعه کشور تلاش کرده‌اند و اکنون نیازمند حمایت هستند. امیدواریم با اقدامات دولت و مجلس، وضعیت معیشتی آنها بهبود یابد.
رئیس کانون بازنشستگان استان تهران به مشکلات درمانی بازنشستگان نیز اشاره کرد و گفت: در کنار مشکلات معیشتی، دسترسی به خدمات درمانی مناسب نیز برای بازنشستگان چالش‌برانگیز است. با افزایش سن، نیاز به مراقبت‌های پزشکی بیشتر می‌شود، اما هزینه‌های درمانی برای بسیاری از آنها قابل‌پرداخت نیست.
