سنگاپور در آستانه آن است که به نخستین کشور جهان تبدیل شود که از مسافران مالیات سوخت سبز می‌گیرد.
هفته گذشته، سازمان هوانوردی کشوری سنگاپور (CAAS) عوارض سوخت هوانوردی پایدار (SAF) را برای همه مسافرانی که از این کشور به مقصدی دیگر پرواز می‌کنند تأیید کرد.
این عوارض بر اساس حجم SAF موردنیاز برای رسیدن به هدف یک‌درصدی استفاده از SAF در سال ۲۰۲۶، همچنین مازاد قیمتی پیش‌بینی‌شده SAF و «سایر هزینه‌های مرتبط» تعیین می‌شود.
عوارض هوایی سنگاپور. چقدر باید بپردازم؟
میزان عوارض بسته به فاصله‌ای که مسافران می‌پیمایند متفاوت است و به چهار گروه جغرافیایی دسته‌بندی شده است.
اروپا، به‌همراه آفریقا، آسیای مرکزی و غربی، خاورمیانه، جزایر اقیانوس آرام و نیوزیلند در گروه چهار قرار گرفته‌اند.
برای هر مسافر در کابین‌های اکونومی (که شامل صندلی‌های اکونومی پرمیوم هم می‌شود) عوارض ۶٫۴۰ دلار سنگاپور (۴٫۲۴ یورو) و برای کابین‌های ممتاز، که شامل بیزنس‌کلاس و فرست‌کلاس است، ۲۵٫۶۰ دلار سنگاپور (۱۶٫۹۶ یورو) وضع می‌شود.
آمریکاها در گروه پنج قرار گرفته‌اند و به‌ترتیب مشمول ۱۰٫۴۰ دلار سنگاپور (۶٫۸۹ یورو) و ۴۱٫۶۰ دلار سنگاپور (۲۷٫۵۷ یورو) خواهند بود.
گروه دو که شامل شمال‌شرق آسیا، جنوب آسیا،استرالیاو پاپوا گینه نو می‌شود، به‌ترتیب با عوارض ۳٫۸۰ دلار سنگاپور (۲٫۵۲ یورو) و ۱۱٫۲۰ دلار سنگاپور (۷٫۴۲ یورو) روبه‌رو خواهد شد.
آسیای جنوب‌شرقی تنها منطقه در گروه یک است و مسافران بسته به کلاس پروازی خود فقط باید ۱ دلار سنگاپور (۰٫۶۶ یورو) یا ۴ دلار سنگاپور (۲٫۶۵ یورو) بپردازند.
مسافرانی که در سنگاپور ترانزیت می‌کنند، مشمول این عوارض نخواهند شد.
اگر پروازم اتصال دارد چه می‌شود؟
برای پروازهایی با چند توقف، عوارض SAF فقط بر «نخستین مقصد بعدی» پس از ترک سنگاپور اعمال می‌شود.
برای نمونه، اگر از سنگاپور به پاریس با یک توقف در آمستردام پرواز می‌کنید، تنها باید عوارض بخش سنگاپور به آمستردامِ سفر را بپردازید.
شرکت هواپیمایی عوارض SAF را دریافت خواهد کرد و باید این مالیات را به‌عنوان یک «قلمِ مجزا» روی بلیت هواپیما در زمان فروش درج کند.
برخی پروازها، از جمله پروازهای آموزشی و پروازهایی با اهداف خیریه یا بشردوستانه، مشمول این عوارض نمی‌شوند.
تلاش‌های پایداری سنگاپور
سال گذشته، CAAS «نقشه راه قطب هوایی پایدار سنگاپور» را منتشر کرد که رویکرد کشور به رشد پایدار در بخش هوانوردی را ترسیم می‌کند.
این برنامه می‌کوشد تا سال ۲۰۳۰ انتشارهای داخلی هوانوردی ناشی از فعالیت‌های فرودگاهی را نسبت به سطح سال ۲۰۱۹، ۲۰ درصد کاهش دهد و تا سال ۲۰۵۰ به صفرِ خالصِ انتشارهای هوانوردی داخلی و بین‌المللی دست یابد.
هان هوک خوان، مدیرکل CAAS، می‌گوید مقررات جدید گامی مهم در تلاش سنگاپور برای ساختن یک قطب هوایی «پایدارتر و رقابتی‌تر» است.
او می‌افزاید: «این مقررات سازوکاری فراهم می‌کند تا همه فعالان هوانوردی با هزینه‌ای که برای قطب هوایی قابل مدیریت است، سهم خود را در پایداری ادا کنند.»
«باید از جایی آغاز کنیم. این کار را سنجیده انجام داده‌ایم و به صنعت، کسب‌وکارها و عموم مردم زمان می‌دهیم تا خود را وفق دهند.»
