پژوهشی تازه علت فراموشی چهره نزدیکان را در آلزایمر روشن کرد
کشفی جدید درباره آلزایمر ممکن است به شناسایی چهره عزیزان کمک کند. پژوهشگران آمریکایی دریافتند یکی از تلخ‌ترین جنبه‌های بیماری آلزایمر، یعنی فراموش کردن چهره نزدیک‌ترین اعضای خانواده و دوستان، به فروپاشی لایه‌های محافظ اطراف سلول‌های عصبی در مغز مربوط است.
به گزارش ایندیپندنت، گروهی از پژوهشگران دانشگاه ویرجینیا گزارش دادند تخریب «شبکه‌های محافظ» اطراف نورون‌ها که «شبکه‌های پری‌نرونال» یا «پی‌ان‌ان» نام دارد، با از بین رفتن «حافظه اجتماعی» در بیماران مبتلا به آلزایمر ارتباط مستقیم دارد. حافظه‌ای که به فرد امکان می‌دهد چهره‌های آشنا را تشخیص دهد.
شبکه‌های محافظ و حافظه اجتماعی
به گفته این گروه، وقتی این پوشش‌ها در مغز آسیب می‌بیند، بیماران در به یاد آوردن خانواده، دوستان و مراقبان خود دچار مشکل می‌شوند؛ حتی اگر هنوز بتوانند اشیا و محیط اطراف را به خاطر بسپارند.
هارالد زونتهایمر، عصب‌شناس و از نویسندگان اصلی تحقیقی که نتایج آن در نشریه «آلزایمر اند دمنشیا» منتشر شده است، این یافته را «بسیار هیجان‌انگیز» خواند و گفت کشف یک تغییر ساختاری مشخص که با یک نوع حافظه خاص پیوند دارد، می‌تواند مسیر درمان را تغییر دهد.
او افزود این ساختارهای محافظ اکنون به هدفی تازه برای درمان تبدیل شده‌اند و چند نامزد دارویی مناسب برای تاثیر گذاشتن بر آنها وجود دارد.
بر اساس این تحقیق، در حال حاضر حدود ۵۵ میلیون نفر در سراسر دنیا با آلزایمر زندگی می‌کنند و اگر روند کنونی ادامه پیدا کند، این رقم در پنج سال آینده ۳۵ درصد افزایش خواهد یافت.
آزمایش روی موش‌های مبتلا به آلزایمر
در این مطالعه، پژوهشگران از مدل‌های حیوانی آلزایمر روی موش‌ها استفاده کردند و نشان دادند موش‌هایی که شبکه‌های محافظ سلول‌های عصبی در مغزشان آسیب دیده بود، توانایی خود را برای تشخیص موش‌های دیگر از دست میدهند، در حالی که همین موش‌ها هنوز می‌توانستند اشیای تازه را در محیط خود تشخیص دهند.
لاتا چائونسلی، دیگر نویسنده مطالعه، توضیح داد که شبکه‌های محافظ اطراف برخی نورون‌ها به‌طور ویژه از خاطره‌های اجتماعی حفاظت می‌کنند و وقتی این پوشش‌ها از بین می‌رود، نخستین نوع حافظه‌ای که ضربه می‌خورد، همان حافظه مربوط به روابط انسانی است.
امید به داروهای موجود برای محافظت از شبکه‌های محافظ
برای حفاظت از این شبکه‌ها، دانشمندان از دسته‌ای از داروها به نام «مهارکننده‌های ام‌ام‌پی» استفاده کردند. داروهایی که اکنون در پژوهش‌های مرتبط با درمان سرطان و آرتروز به کار می‌رود.
جلوگیری از تخریب شبکه‌های اطراف نورونی با کمک این داروها باعث شد موش‌های مبتلا حافظه اجتماعی خود را بهتر حفظ کنند.
به گفته نویسندگان، الگوی تخریب این لایه‌ها در موش‌ها با یافته‌های مربوط به مغز انسان شباهت دارد. به همین دلیل آنها امیدوارند هدف گرفتن این شبکه‌های محافظ در انسان هم بتواند از دست رفتن حافظه اجتماعی را به تعویق بیندازد.
زونتهایمر تاکید کرد بررسی ایمنی و اثربخشی این روش هنوز در مراحل نخست است و نیاز به مطالعات گسترده‌تر دارد.
