خودت را دوست داشته باش؛ مثل یک مربی بدنساز!
هنوز ننشسته‌ای که جمله‌ای می‌گوید که همه‌چیز را از همان ابتدا روشن می‌کند:
خلاصه خبر
خودت را دوست داشته باش؛ مثل یک مربی بدنساز!
هنوز ننشسته‌ای که جمله‌ای می‌گوید که همه‌چیز را از همان ابتدا روشن می‌کند:«خودت را دوست داشته باش… اما مثل یک مربی بدنسازی.»
گروه زندگی: وقتی وارد اتاق مشاوره می‌شوی، راضیه پناهیان از آن آدم‌هایی است که قبل از شروع صحبت، آرامشی از نگاهش به دلت می‌نشیند. هنوز ننشسته‌ای که جمله‌ای می‌گوید که همه‌چیز را از همان ابتدا روشن می‌کند:«خودت را دوست داشته باش… اما مثل یک مربی بدنسازی.» این‌جاست که لبخندت درمی‌آید؛ همان‌طور که روزی یکی از مراجعانش خندیده و گفته بود: «راحت باش خانم پناهیان… بگو خودم را زجر بدهم!»
برای خودت احترام قائل باش
پناهیان از همین‌جا بحثش را شروع می‌کند؛ از این سوءتفاهم بزرگ که دوست داشتنِ خود در جامعه ما تبدیل شده به شعارهای زردی مثل «خودت را همان‌طور که هستی بپذیر» اما بدون آن‌که معنایش را بفهمیم. اما او تعریف دیگری دارد؛ تعریف ساده و محکمی که روی زمین می‌ایستد نه روی ابرهای شعاری: «خوددوستی برابر است با احترامی که برای خودت قائلی.»
احترام به خود یعنی چه؟
راضیه پناهیان تعریفش را باز می‌کند؛ طوری که انگار دارد یک نقشه می‌کشد: «وقتی برای خودت احترام قائلی، دیگر سبک زندگی آسیب‌زا را فقط به‌خاطر لذت لحظه‌ای انتخاب نمی‌کنی. دیگر رها و بدون برنامه نمی‌مانی. دیگر از تجربه کردن، از تلاش کردن، از رشد کردن فرار نمی‌کنی.» او مثال می‌زند: «کسی که احترام ویژه‌ای برای خودش قائل است، مثل کسی‌ست که هر روز جلوی آینه باشگاه می‌ایستد و از خودش می‌پرسد: امروز بهتر شدم؟ کجای کار ضعف داشتم؟ چطور اصلاحش کنم؟»
کسی که خودش را دوست دارد، هر چیزی را وارد زندگی‌اش نمی‌کند
پناهیان با تاکید می‌گوید: «وقتی برای خودم احترام دارم، با هرکسی رفاقت نمی‌کنم، هر غذایی نمی‌خورم، هر موسیقی یا فیلمی را نمی‌بینم، لباس و رفتارم را فقط طبق پسند جامعه تنظیم نمی‌کنم.» انگار کسی که به خودش احترام می‌گذارد، یک دربان دمِ درِ زندگی‌اش گذاشته؛ کسی که می‌گوید: «این چیزها به سطح من نمی‌خورد.»
عزت نفس یعنی از انتقاد نترسیدن
او ادامه می‌دهد: «کسی که خودش را ارزشمند می‌داند، با شنیدن یک انتقاد، فرو نمی‌ریزد. چون ارزشش را از حرف دیگران نمی‌گیرد.» مشاور توسعه فردی توضیح می‌دهد که آدمِ دارای عزت نفس، به‌جای این‌که با شنیدن نقد، احساس نابودی کند نقد را می‌گیرد، می‌سنجد و از آن استفاده می‌کنداما خودش تعیین می‌کند چقدر بر زندگی‌اش اثر داشته باشد.
ترس از شکست؟ برای آدم ارزشمند بی‌معناست
راضیه پناهیان وقتی از ترس‌ها حرف می‌زند، لحنش محکم‌تر می‌شود: «اگر خودت را ارزشمند بدانی، از شکست نمی‌ترسی. از چالش و سختی فرار نمی‌کنی. چون می‌دانی شکست، تو را نابود نمی‌کند؛ تو را قوی‌تر می‌کند.» او آدم‌های باعزت‌نفس را شبیه کوهنوردانی توصیف می‌کندکه می‌دانند مسیر سخت استاما از سختی نمی‌ترسند؛به مسیر اعتماد دارند.
سرزنش؛ دشمن خاموش ارزشمندی
یکی از بخش‌های مهم صحبت‌های او همین‌جاست: «کسی که خودش را دوست دارد، خودش را سرزنش نمی‌کند. چون سرزنش یعنی تحقیر؛و تحقیر یعنی حذف ارزش.» برای او، اشتباه چیزی است که باید از آن درس گرفت، نه چیزی که باید با آن خودت را تکه‌تکه کنی.
داستان مربی بدنسازی دوباره برمی‌گردد
پناهیان لبخند می‌زند و جمله اولش را باز تکرار می‌کند: «وقتی خودت را مثل یک مربی بدنسازی دوست داشته باشی، مدام خودت را در معرض تمرین می‌گذاری. نه برای زجر دادن، برای قوی شدن.» او توضیح می‌دهد که آدم دارای عزت نفس، از رنجِ تمرین به افکار منفی پناه نمی‌برد، به نشخوار و ناامیدی فرار نمی‌کند، چون می‌داند این‌ها فقط مانع رشد هستند.
عزت نفس یعنی مسئولیت با من است
در پایان، پناهیان به مهم‌ترین نکته‌اش می‌رسد: «کسی که عزت نفس دارد، خودش را محصول شرایط یا آدم‌ها نمی‌داند. مسئول فکر و رفتار خودش است. و همین آدم است که اثرگذار می‌شود؛ نه اثرپذیر.» او می‌گوید: «کسی که خودش را ارزشمند می‌داند، تکیه‌گاه درونی پیدا می‌کند، استقلال فکری دارد و روابطش را آگاهانه انتخاب می‌کند.»
این گفت‌وگو هم تعریف بود، هم نسخه عمل
این مشاور توسعه فردی و خانواده اما حرف آخرش را آرام می‌زند: «تمام این‌هایی که گفتم، هم معنای عزت نفس بودند، هم راه‌های ساختنش. پس اگر می‌خواهید راه‌هایش را پیدا کنید، کافی است این گفت‌وگو را یک بار دیگر با صدای بلند برای خودتان بخوانید.» و تو وقتی از اتاق مشاوره بیرون می‌آیی، با خودت فکر می‌کنی شاید وقتش رسیده خودت را مثل یک مربی بدنسازی دوست داشته باشی… نه یک طرفدار پرشور، نه یک منتقد بی‌رحم؛ یک مربی واقعی.#انسان#اعتماد_به_نفس#خنده#شادی
08:40 - 27 آبان 1404
نظرات کاربران
