شکست ۵ نیروی بین‌المللی؛ نوبت نیروی ثبات آمریکا در غزه است
پس از کارنامه شکست پنج نیروی بین‌المللی در لبنان، جولان اشغالی، صحرای غربی، سودان جنوبی و قبرس، واشنگتن این‌بار به دنبال استقرار «نیروی ثبات» در غزه است؛ طرحی که بوی مدیریت بحران و تثبیت اشغالگری می‌دهد.
خلاصه خبر
شکست ۵ نیروی بین‌المللی؛ نوبت نیروی ثبات آمریکا در غزه است
پس از کارنامه شکست پنج نیروی بین‌المللی در لبنان، جولان اشغالی، صحرای غربی، سودان جنوبی و قبرس، واشنگتن این‌بار به دنبال استقرار «نیروی ثبات» در غزه است؛ طرحی که بوی مدیریت بحران و تثبیت اشغالگری می‌دهد.
گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس؛ در حالی که ایالات متحده تلاش دارد در چارچوب طرح ترامپ، نیروی بین‌المللی تازه‌ای را تحت عنوان «نیروی ثبات»، در غزه مستقر کند، شناخت کارایی و تجربه نیروهای بین‌المللی مستقر در مناطق مختلف جهان، اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.این نیروها نه تنها ابزار اجرایی تصمیمات شورای امنیت هستند، بلکه کارنامه آن‌ها نشان می‌دهد تا چه اندازه توانسته‌اند در مناطق بحرانی جهان از لبنان و صحرای غربی گرفته تا سودان جنوبی، قبرس و جولان اشغالی، نقش‌آفرینی کنند. بررسی عملکرد این مأموریت‌ها می‌تواند معیار مهمی برای ارزیابی موفقیت یا ناکامی طرح‌های مشابه در آینده باشد؛ زیرا هر یک از این نیروها با چالش‌های متفاوتی روبه‌رو بوده‌اند، از حفظ آتش‌بس و حمایت از دولت‌های محلی گرفته تا مدیریت بحران‌های انسانی و جلوگیری از درگیری‌های قومی.۵ نیروی بین‌المللی مهم مستقر در مناطق مختلف جهانایالات متحده موفق شد پیش‌نویس قطعنامه‌ای را در شورای امنیت به تصویب برساند که از طرح رئیس‌جمهور دونالد ترامپ درباره غزه حمایت می‌کند؛ طرحی که شامل استقرار نیروی بین‌المللی در این منطقه است. این در حالی است که هشدارهایی درباره فروپاشی توافق آتش‌بس که از ۱۰ اکتبر گذشته اجرایی شده، وجود دارد.
۱- نیروی موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفیل) به نوشته وبگاه «عربی۲۱»، این نیرو چندملیتی و وابسته به سازمان ملل برای حفظ صلح در جنوب لبنان است. در ۱۹ مارس ۱۹۷۸ بر اساس قطعنامه‌های ۴۲۵ و ۴۲۶ شورای امنیت تأسیس شد و پس از جنگ ۲۰۰۶ اسرائیل علیه لبنان، وظایف بیشتری یافت؛ از جمله حمایت از ارتش لبنان و تأکید بر خروج اسرائیل. شورای امنیت هر سال مأموریت آن را تمدید می‌کند. در ۲۸ اوت ۲۰۲۴ با تصویب قطعنامه ۲۷۴۹ برای ماموریت این نیروها تمدید شد.این نیرو شامل ۱۰ هزار سرباز از ۴۶ کشور است. بودجه آن در سال‌های ۲۰۱۸–۲۰۱۹ حدود ۴۷۴ میلیون دلار بود. در اوت ۲۰۲۵ سازمان ملل رأی داد که مأموریت یونیفیل برای آخرین بار یک سال دیگر تمدید و در ۳۱ اوت ۲۰۲۶ پایان یابد.
۲- نیروهای فراهم‌کننده همه‌پرسی در صحرای غربی (مینورسو) این نیرو برای برگزاری همه‌پرسی تعیین سرنوشت مردم صحرای غربی و نظارت بر آتش‌بس میان ارتش مغرب و جبهه پولیساریو در آوریل ۱۹۹۱ با قطعنامه ۶۹۰ شورای امنیت تأسیس شد. مقر اصلی آن در شهر العیون است و ۱۱ مرکز در صحرای غربی و اردوگاه‌های پناهندگان نزدیک تندوف دارد.تا ژوئن ۲۰۱۸، مینورسو ۲۲۰ عضو داشت. در اوت ۲۰۲۵ شمار نیروهای نظامی آن ۱۵۰ نفر بود که ۳۸ نفرشان زن بودند. ۳- نیروهای سازمان ملل در سودان جنوبی (یونمیس) این نیرو (UNMISS)، پس از استقلال سودان جنوبی در ۹ ژوئیه ۲۰۱۱ تشکیل شد. شورای امنیت در همان سال با قطعنامه ۱۹۹۶ آن را ایجاد کرد. مقر اصلی در جوبا است. تا مه ۲۰۱۹، این مأموریت شامل ۱۵ هزار نظامی، ۱۸۰۰ پلیس و ۲۸۰۰ کارمند غیرنظامی بود.
۴- نیروی حافظ صلح در قبرس ( یونفیکپ) نیروی UNFICYP در سال ۱۹۶۴ با قطعنامه ۱۸۶ شورای امنیت برای جلوگیری از درگیری‌های قومی میان یونانی‌ها و ترک‌های قبرس تشکیل شد. مأموریت آن کمک به ثبات، بازگرداندن نظم و قانون و تسهیل شرایط عادی است. فرمانده کنونی آن ژنرال استرالیایی شریل پیرس است که در سال ۲۰۱۸ منصوب شد.
۵- نیروی نظارت بر جداسازی در جولان (آندوف) نیروی UNDOF در ۳۱ مه ۱۹۷۴ با قطعنامه ۳۵۰ شورای امنیت برای اجرای قطعنامه‌های ۳۳۸ و ۲۴۲ تشکیل شد تا بر آتش‌بس میان سوریه و اسرائیل نظارت کند. مأموریت آن هر شش ماه تمدید می‌شود.این نیرو شامل ۱۰۳۳ نظامی، ۳۷ کارمند بین‌المللی و ۱۰۷ کارمند محلی است. با وجود حضور این نیروها، پس از سقوط نظام اسد در دسامبر ۲۰۲۴، اسرائیل منطقه حائل را اشغال کرد.
ارزیابی کارایی نیروهای حافظ صلحبه اذعان ناظران سیاسی و نظامی، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل مانند یونیفل در لبنان و آندوف در جولان اشغالی توانسته‌اند تا حدودی مانع از گسترش درگیری شوند، اما در عمل نتوانسته‌اند جلوی جنگ‌ها، اشغالگری یا نقض‌های مکرر آتش‌بس به ویژه توسط اسرائیل را بگیرند.لذا می‌توان گفت که همواره به دلیل فشار قدرت‌های بزرگ، مأموریت‌های این نیروها، بیشتر جنبه نمادین دارد.مأموریت اصلی یونیفل، نظارت بر عقب‌نشینی اسرائیل و کمک به دولت لبنان برای اعمال حاکمیت در جنوب کشور بود. پس از جنگ ۲۰۰۶ وظایفش گسترش یافت، از جمله حمایت از آوارگان و همکاری با ارتش لبنان.با وجود حضور بیش از ۱۰ هزار نیروی چندملیتی، یونیفل نتوانست جلوی تجاوزات اسرائیل یا نقض مکرر حریم هوایی و زمینی لبنان را بگیرد. همین ناکامی باعث شد بارها مناقشاتی درباره پایان مأموریت یا کاهش نقش آن در شورای امنیت مطرح شود.آندوف در جولان اشغالی نیز در سال ۱۹۷۴ برای نظارت بر آتش‌بس میان سوریه و اسرائیل تشکیل شد. مأموریت آن محدود به «نظارت» است و اختیار مداخله نظامی ندارد؛ بنابراین نتوانست مانع از اشغال بلندمدت جولان توسط اسرائیل شود.در سال‌های اخیر، با تغییرات سیاسی در سوریه و حضور نیروهای مختلف، کارایی آندوف بیشتر به گزارش‌دهی و حضور نمادین تقلیل یافته است.
نگاهی به کارنامه این نیروها نشان می‌دهد که هرچند توانسته‌اند شدت درگیری‌ها را کاهش دهند و حضور نمادینی برای مدیریت بحران داشته باشند، اما در تحقق اهداف اصلی اعلامی خود ناکام مانده‌اند. حال در چنین فضایی آمریکا مدعی است که با استقرار نیروی ثبات در نوار غزه به دنبال تثبیت وضعیت امنیتی پس از جنگ، جلوگیری از فروپاشی آتش‌بس و فراهم کردن زمینه‌ای برای بازسازی و حتی شکل‌گیری ساختار سیاسی جدید در این باریکه است. اهداف پشت پرده آمریکا از ایجاد نیروی ثبات در غزه تحلیلگران و ناظران سیاسی به خوبی می‌دانند که نیروی ثبات در غزه بیش از آنکه صرفاً یک مأموریت نظامی داشته باشد، ابزاری سیاسی و راهبردی برای آمریکا است تا اولا از بازگشت سریع جنگ جلوگیری کند و روند بازسازی و کنترل امنیتی را تحت مدیریت خود داشته باشد و به آینده سیاسی غزه در چارچوبی که با منافع آمریکا و متحدانش همسو باشد، شکل دهد.
رسانه‌های نزدیک به مقاومت مهمترین اهداف پشت پرده آمریکا از این اقدام را این‌گونه بر می‌شمارند:تثبیت اشغالگری اسرائیل: نیروی ثبات تحت چتر بین‌المللی بودن می‌تواند به‌عنوان سپر حفاظتی برای اسرائیل عمل کند و مانع از مقاومت مردمی در غزه شود.خنثی‌سازی مقاومت: با حضور نیروهای خارجی، آمریکا می‌کوشد توان گروه‌های مقاومت را محدود کرده و مسیر خلع سلاح تدریجی آنان را هموار کند.کنترل سیاسی آینده غزه: این طرح بخشی از پروژه بزرگ‌تر آمریکاست تا ساختار حکمرانی جدیدی در غزه ایجاد کند که وابسته به اراده واشنگتن و تل‌آویو باشد.مهار نفوذ منطقه‌ای: آمریکا می‌خواهد با این ابتکار، نفوذ ایران و محور مقاومت در پرونده فلسطین را کاهش دهد و مدیریت امنیتی را در دست بگیرد.نمایش نقش رهبری جهانی: واشنگتن تلاش دارد خود را به‌عنوان «ضامن صلح» معرفی کند، در حالی که هدف اصلی، تثبیت منافع اسرائیل و جلوگیری از هرگونه تحول مستقل فلسطینی است.مدیریت افکار عمومی بین‌المللی: با برچسب «نیروی صلح»، آمریکا می‌کوشد چهره‌ای مثبت از مداخله خود ارائه دهد و فشارهای ناشی از جنایات اسرائیل را کاهش دهد.
13:07 - 27 آبان 1404
نظرات کاربران
